Twórczość, protegemoi

Przeraża mnie cisza, kiedy nic nie zagłusza moich myśli i lęków.
Przeraża mnie samotność, w czasie której zrzucam maskę uśmiechu i staję się małą, kołyszącą się niebezpiecznie łódką o targanych wiatrem uczuć żaglach - zupełnie bezbronną wśród rządzonego przez żywioł Wszechoceanu...

Jeśli rano budzisz się i zastanawiasz, po co to robisz, a nie ma to nic wspólnego z tym, że wczorajszy wieczór był tak wspaniały, że masz ochotę jeszcze pospać, nie jesteś człowiekiem szczęśliwym.

Czas, w którym leczysz rany po upadku jest wprost proporcjonalny do wysokości, z jakiej spadłeś.

Nie udawaj nigdy tego, kogo chcą zobaczyć inni. Możesz zapomnieć, kim jesteś w rzeczywistości.

Ale pamiętaj, że zemsta nigdy nie jest prostą drogą - łatwo się zgubić i zapomnieć, którędy się weszło.

fragment rozmowy z przyjaciółką.