Twórczość, Pawlin

Przed oczami mam twoją drobną twarz,
pełną nadziei, uśmiechu w blask,
Mówiłaś mi, że w życiu najważniejsza jest,
ideałów wielka moc, co się z Tobą stało więc...

Poznałem kiedyś przypadkowo Cię, zaufałem dziś,
choć było szaro i opadał z drzewa jesienny liść,
W sercu moim zatrzymałaś czas,
nic nie było ważne oprócz nas...

Tak szybko jak wstaje świt uwierzyłem Ci,
pięknych słówek naopowiadałaś Mi,
Z letargu obudziłaś serce Me,
mówiłaś, że będziesz bliżej Mnie...

I nie wiem dlaczego, co się z Tobą stało,
że okłamałaś i serce nagle zabolało,
Ktoś nowy pojawił się, był bliżej o krok,
opuściłaś i zdradziłaś, choć dzielił nas już tylko mrok...

Dziś zapomniałaś już, że wreszcie miałaś zmienić się,
tobie ufałem, jak diament pokochałem Cię,
Gdzie jesteś? Co się z Tobą stało więc,
Znalazłaś szczęście, nie pytaj Mnie gdzie ono jest... ... ...

/ Dla Marty Ł. październik 2010 r. /

/ Pewnego pochmurnego, ale jakże pamiętnego Sobotniego poranka /

Bywajcie Rodacy! Pan Bóg mnie woła,
Idę do Niego, dalej za kraj nasz walczyć wśród przyjaciół koła,
I gdy przyjdzie nad grobem moim, wam zapalać znicze,
Pamiętajcie, że wam zawsze wienien miłość, a Ojczyźnie życie,

Po cóż wasz płacz, po cóż łezka w oku,
Jam już jest szczęśliwy, choć nie przy waszym boku,
I choć życie toczy się dalej,
Na zawsze gdzieś będę przy Ojczyźnie mej ukochanej,

I proszę was o jedno, służcie Ojczyźnie z największą radością,
Bo wy jesteście jej najwyższą wartością,
I pamiętajcie zawsze żeście Polakami,
I Ojczyzny tej najwspanialszymi obywatelami....

/ Dla Ś.P. Lecha Kaczyńskiego - kwiecień 2010 r. /

Jeden dzień,
później jeden tydzień,
a i miesiąc i tak dwanaście razy
i już zleciał nam rok.
Czy to były wspaniałe,
czy też zapomniane chwile ?,
Już pewno do nas nigdy nie wrócą...
Spacerowało się zapewne nie raz
i może się kochało,
a czasami nawet porozrabiało...
Później się niestety pracowało,
na życie i na zmartwienia zarabiało...
I tak po krótkim czasie,
być może wczesniej,
przyszła wieczna zima...
Wtedy skończyła się nasza uśmiechnięta mina...
I czy ktoś za kilkadziesiąt,
kilkaset lat, nam postawi kwiat ?
Nie !?
Bo Po co ?!....

/ wrzesień 2002 r. /

Kiedy słońca pada promyk i każdego dnia wstaję,
Od dłuższego czasu zadaję sobie ciągle naiwne pytanie,
Dlaczego otworzyłaś moje serce i narobiłaś nadziei,
Dla Ciebie zostawiłem wszystko, nawet najdroższych przyjacieli...

Dałem Ci klucz do serca i Ty tam byłaś,
Rozkochałaś, uciekłaś i opuściłaś,
I po co w moim sercu tak długo zagościłaś,
I dlaczego tak szybko je zdradziłaś ...

Jeszcze nie dawno jak dziecko Tobie ufałem,
Zawsze byłem szczery - nigdy nie kłamałem,
I nie mów mi, że o tym nie wiedziałaś,
Jeśli tak - to dlaczego ciągle mną igrałaś ....

Mam już dość smutku i wylanych łez,
I jak najdalej chciałbym gdzieś zbiec,
Ale muszę zadać jedno naiwne pytanie ?
Dlaczego mnie nie nawidziłaś i uczuciami moimi tak długo się bawiłaś ...

/ Do A.P. - marzec 2010 r. /

Pamiętam tego pięknego dnia,
Kiedy właśnie w Tobie zabujałem się Ja,
I choć wtedy nie chciałem, nie wierzyłem,
Nie umiałem, nawet z tym nie walczyłem!

To przez Ciebie w nocy tylko o Tobie śniłem,
A w dzień tylko o Tobie marzyłem,
O każdą wolną Twoją chwilkę byłem zazdrosny,
I wogóle przy tym wszystkim nie myślący,

Niestety ta miłość, to zauroczenie,
To tylko moje jednostronne marzenie,
I wiem, że nie tylko jednym słowem wszystko zniszczyłem,
I choć sobą wtedy nie byłem Ja - wiem,że wszystko już straciłem,

W twoim sercu miejsca dla mnie już brak,
I nie ważne, że opętał mnie wtedy strach !
To jednak po cóż ta łza w oku, po cóż sere bicie ?
Skoro bym dla Ciebie poświęcił nie tylko miłość, ale chyba nawet życie...

I choć świat się dalej wokół kręci!
To i tak na długo pozostaniesz w mej pamięci,
I Proszę nic nie mów, nie odpisuj,
Bo z mego serca znów zrobisz wielki rój ...

/ Dla A.P. - styczeń 2010 r. /

Od kogo dla kogo,
co komu do kogo,
serce będzie wiedziało,
od kogo wierszyk dostało...

Po co? Żebyś zawsze wiedziała,
jaka jesteś wspaniała,
i byś choć raz na mnie spojrzała,
a i czasami w marzeniach wspomniała....

I abyś jeszcze przez momencik pomyślała,
żeś mnie osobowością swą opętała...
I być może wierszyk ten jest dla Ciebie obojętny,
to jednak go piszę w ten dzień przepiękny ...

/ Dla A.P. - styczeń 2010 r . /

Kiedy rano wstaję i widzę Twój obraz - jak promyk słońca blask,
Słyszę tylko mego serca pusty trzask,
Powoli staram się zrozumieć: Dlaczego ufałem Ci,
Wiem, że probowałaś pomóc Mi...

I wiem, że miałaś moje słowa za nic...
Wiem już, że myliłem się,
I teraz gdy mam przeszłość przed oczami,
Rozumiem swój błąd, który tak bardzo mnie rani...

Ty umiałaś chwycić mnie za rękę,
Kiedy moje serce przeżywało mękę...
Dziś brakuje mi Twej dobrej rady,
Dziś! Oddałbym wiele za piękne twe porady!

Uświadomiłaś mi, że mogę w swoim życiu wiele zmienić!
Lecz Ja nie słuchałem i zaczęłem nie świadomie Ciebie ranić,
I znowu kiedy mam Ciebie przed oczami,
Rozumiem swój błąd, lecz cofnąć się nie mam szans...

Właśnie wtedy poczułem Jak bardzo mi Cię brak,
Ty milczałaś - dla mnie był to jakiś znak...
Nie umiem sobie z tym poradzić,
Że kogoś takiego jak Ty, mogę już na zawsze stracić...

I kiedy znikasz mi przed oczami,
Tak jak ziemia ginie pod nogami,
Rozumiem swój błąd,
Lecz za późno już, za późno już....

/ Dla A.G. - marzec 2010 r. /