Twórczość, patryk0101

Szczęście mi dałeś- przyjaciela odebrałeś...
Miłości mnie nauczyłeś- rodzinę zabrałeś...
I do tego wszystkiego
miliony złota wylałeś na konto w banku...
A teraz siedzę sam
jak błazen pod tronem z myślami nieogarniętymi
Po co mi to było
gdy teraz nic nie mam
Czy przyjaciel nie równa się ze szczęściem
Czy rodzina miłości
Losie nie chcę już nic....

Zawsze jedno o drugim pamięta
Pomiędzy mną a Tobą
Kilometry oddali
Ale trwa dalej i trwać będzie
Zawsze chciałem w sercu mym
Zagościć łez Twych spływ
Wiem kiedy płaczesz w cichej komnacie zamknięta...
Wiem o jakiej godzinie wracają bólu fale...
Tyś mi najmilsza jasną gwiazdą
Co się zapala i uśmiech posyła...

Oko w oko utapiam w Tobie me źrenice
usta się spotykają w bitwie o romans
dwojga młodych ludzi
dłonie splotły się niczym
sznurówka wiązana na buciku dziecka
i namiętność trwa....
Niezgubnie....
Lecz tylko chwilę...
bez zgody na czyjeś upojenie
zostało tylko czyjeś
zepsute serce w zwierciadle
szczęścia w nieszczęściu... :)