Twórczość, panna.filozof

Moja banalna i niebanalna
Myśl niepowiązalna i rozdwajalna
Zamknięta w sobie i jakże otwarta
Opinii cudzych jakże niewarta
Po kryjomu ukryta w zakamarkach
Neuronach moich najskrytszych szparkach
Dziś kłócę się z sobą. O losie!
Chciałabym być pieprzykiem na jego nosie.
Utajoną myślą w jego przemyśleń żywota kosmosie.
Weną do listów Jego pisania
Wzdychaniem i tęsknotą nie do opisania.

Serce oddane, życie przechlapane.

Zapomniałam na chwilę, na jeden moment, na pare sekund usta które mam kochać
Otuliłeś mnie spokojnym snem,
a w rankiem prawie zabiłeś.
Chyba z tej złości że ja nie Tobie w tym życiu pisana
Znalazłeś księżniczke na stogu siana.

Byłeś dla mnie jak paski zebry na Twoim samochodzie. Niecodzienny i jakże oryginalny na polskiej Saharze uczuć.

I jestem czasem tak strasznie nimiła dla ludzi mi miłych. I potem gniję w tej mojej ,,niemiłości" jak cebulka tulipana zbyt długo leżąca w wodzie.

Kiedyś ktoś mi powiedział, że mam głębię w oczach. W mej studni oczu utonęło więcej myśli niż niż u niejednego artysty na atramentowych pergaminach i więcej miłości utopiło się niż zabił ich Amor.