Chodziła po tym świecie
Szukała sensu życia swego
Zadawała pytania by móc znaleźć cel
nikt nie pomógł tej kobiecie

W końcu dopięła swego
Wzbiła się na sam szczyt
kariera pieniądze rodzina

Nie przewidziała jednego
Że umrze w spazmach bólu
i znów nikt nie pomógł tamtej kobiecie

a Jej dusza błąka się po tamtym świecie

Zwą Cię Bogiem, nie na darmo przecie.
Zawróciłeś w głowie nie jednej kobiecie,
Ale nie tylko przed płcią piękną gną się nogi na twój widok,
Każdy wróg drży, gdy zrobisz choć jeden krok.
Twe umiejętności, sprawność, siła
Już nie jedną strzygę na ziemię powaliła.

Twe oczy ciemnie i nie poskromione,
Są jak trzęsawiska, w których me serce uwięzione.
Są w nich gwiazdy, które sprawiają,
że kobiety patrząc w nie się upajają.

Marzenia zniszczone przez codzienność...
Ból maskowany sztucznym uśmiechem...
Uczucia, które kryjemy sami przed sobą by nie zostać zranieni...
Indywidualność- krytykowana,
Ludzie- pozbawiani skrupułów,
Świat- pełen zagubionych dusz.

I chociaż niszczymy siebie nawzajem to jedno nie zginie: pragnienie akceptacji i miłości bez względu na to kim jesteśmy.