To jest udręka i głowa mi pęka,
gdy patrze z daleka, jak miłość ucieka.
Ten zakazany kwiat, zawarty w niej
tylko jej piękny świat otwarty dla mnie
otoczona kolcami, gdy w złość ucieka
gdy mamy dość, razem zamknięci, a w tle kłótnia
nieporozumienia, straszne słowa
smutek, żal, łzy, straszne schematy
Lecz widzę światełko w tunelu,
promyczek nadziei, kryjący się w cieniu,
uśmiech jej słodki, piękne brązowe oczy,
ich blask, to on mnie tak bardzo zauroczył
chwila zgody, by później znowu wpaść w kłopoty
matnia, zamknięci w potrzasku niezgody
i znów szansa umyka, kolejna kłótni godzina
Bing bong, schodzi jak grom z jasnego nieba,
potrzeba, tęsknota, zgoda, nić porozumienia
rozmowa, chęć postawienia fundamentu od nowa
miłość choć piękna, to i straszna jak wojna,
Lecz uskrzydla i daje nam żyć razem do końca.

Jestem użytkownikiem tego świata
Serwer ten nawet nieźle się zapowiada
Nie powiem że nie, nawet niezła ta grafika
Od początku mamy kilka praw użytkownika
Jest to dekalog od Boga, jest do niego wiele pytań
Admin nie odpowiada, chyba porzucił ten projekt
albo ma za wiele spraw na głowie i różnych zadań
tego nikt się nie dowie, pozostała nam wiara
by nie porzucić tego świata, bo pokazać na co nas stać
Bogu, że ma jeszcze do czego wracać „popatrz tu”-Boguu
Że wywiązujemy się z powierzonych nam zadań
przestrzegamy praw, kochamy ze wzajemnością
Dany nam świat , dbamy o niego jak o siebie
Chcemy by na ziemi było jak jest w niebie
By nie musieć odejść by tego doświadczyć
Więc chwytam za broń i idę za taki świat walczyć.

Oswoić kogoś, wysłuchać, może mu pomóc,
podjąć wyzwanie, wziąć odpowiedzialność,
dotrzymać mu kroku w codziennym jego życiu
przytrzymać za ręce, tej co rozgrzewa twe serce
przytulić porządnie, utulić do snu, pięknie
życie, może takie być, czy tylko tego chcesz ?
Czy nie ? To twoje słońce, odgania chmury na niebie
więc uśmiechnij się, Ona tego chce, uśmiecha się
wyciąga ręce do Ciebie, a ty nie ?
Wstań w końcu, nie poddawaj się leniu, tak mówi Ci
a ty siedzisz i smucisz, nie chce Ci się żyć,
przychodzi, przytula, w oczy spogląda
a w nich wichura, smutek i żal poniewiera dal...
lecz iskrzy się jeszcze, pamięć o nim
ten stary jeszcze tli się ogień
Wyciągasz i chronisz, oddajesz wszystko,
nie wiem co będzie, ale tobie oddaje serce
miej je w opiece, przede mną samym, a kochać będę
Córeczko kochana, pamiętam uśmiech na twojej twarzy,
wtedy i ja odnajduje siebie i uśmiech własny co Ci się marzy...