Twórczość, Nulka

Dziś w to nie wierzę, ale to była prawda... to wszystko się wydarzyło... zastanawiam się co będzie dalej...czy kiedyś przestanę się wreszcie bać... czy mi wybaczysz i pokochasz znów... bo chyba kochałeś... choć nigdy tego nie powiedziałeś... nie napisałeś... ale nie mogłeś o mnie zapomnieć... o mnie... mimo wszystko... więc chyba coś w tym jest... czyż nie tak?... powiedz, że mam rację... nie powiesz... nie możesz... przecież nic nie wiesz, nie słyszysz i nie przeczytasz zapewne... a ja tego nie powiem... może gdybyś mnie zmusił, ale nie Ty... Ty tego nie zrobisz... znam Cię... poczekasz aż sama powiem, ale... ja nie powiem... ehh... jak zwykle... boję się...

Kiedyś tęsknił do niej o każdej porze dnia i nocy... Ale ona wciąż mówiła nie, ponieważ sama straciła miłość, nie udało jej się i bała się kolejnego związku... Był jej bliski, ale nie potrafiła zapomnieć o tym, co było i zaufać komuś po raz drugi... Minęło dużo czasu nim odważyła się dać mu szansę... Dobrze się czuła w jego towarzystwie, zaufała mu... Wtedy okazał się być taki, jak inni... Powiedziała nie ostatni raz... Ale on nigdy nie rozumiał co to znaczy... Ranił ją do końca, a nawet jeszcze dłużej...

Może kiedyś dowiesz się ile dla mnie zrobiłeś i kim naprawdę jesteś w moim życiu... Może... A jeśli nie powiem wprost to pamiętaj, że dzięki Tobie walczę o każdy kolejny dzień, o to by było lepiej... Pamiętaj, że to dzięki Tobie żyję. Dosłownie...

W oczach starszej pani widziałam radość-
coś, czego sama nie potrafię zdobyć...
W moich widzę smutek, żal i złość,
a radości wciąż nie mogę wydobyć...

Po prostu był wtedy przy niej. Nie mówił jej tego co wszyscy wkoło- że będzie dobrze. Zbyt długo ją znał, wiedział że jeśli nie będzie chciała nic nie będzie w porządku... Siedział obok niej i milczał, ale w milczeniu tym było wszystko. A ona? nie chciała słów. Chciała tylko, by był obok i nie puszczał jej ręki...

I tylko przy Tobie mogłam być sobą. Znałaś moje zalety i wady. Wiedziałaś wszystko. A ja naiwnie się przed Tobą otwierałam. Dzięki Tobie potrafię być Kimś teraz. Dziękuję... Żegnaj...

Ta przyjaźń nie mogła się skończyć, przecież tak naprawdę jej nie było... Gdyby istniała nie skończyłaby się w taki sposób. A jednak ta przyjaźń się skończyła...

Wciąż słyszę, że jestem do niczego... Że nie potrafię zrobić czegoś dobrze. Że nie nadaję się do współżycia z innymi. Że nie zasługuję na miłość... I coraz bardziej się utwierdzam w przekonaniu, że to prawda... Może nie zasłużyłam?