Twórczość, Nughal

"Brzmienie głosu to melodia duszy, która w nucie dźwięków wyraża emocje, których słowa nie potrafią."

Polacy są skazani na to by katować samych siebie swoją historią. I ten wyrok wykonujemy z pewną siebie lubością.

Kapie zimny deszcz,
od wiatru drżą korony.
Drzewo rzewo rozkwita.

Chmurne niebo grozi,
człowiek toczy dyskusje.
Żonkil oblewa się żółcią.

Ptak śpiewa na jabłoni,
kobieta płacze przed lustrem.
Kot cicho syknął.

Gdy braknie człowiekowi słów w głowie myśli się mnożą, lecz koniec końców liczy się tylko słowo. Ostatnie słowo...

Milczenie jest złotem, jest tak samo ciężkie, często samo w sobie kompletnie bezużyteczne. Jest złotem bo bywa że zaślepia. Milcząc stajemy się martwi niczym chłodna sztaba, złotego kruszcu.

Szczęśliwi czasu nie liczą, dlaczego więc dzień w dzień skrupulatnie reguluje przykute do mnie zegary.

Krótka sztuka o cyfrowej miłości

Zapisana w formie teatralnej

Narrator-ja
Występują:
Tęczowa Mgiełka- A
Mężczyzna-NN

Scena I

Pustka przestrzeń nieokreślona, niemająca ram przestrzeni ani czasu miejsce kreacji dowolnej, nagle pojawia się i wchodzi Tęczowa Mgiełka.

Tęczowa Mgiełka: halloooo, tupiąc w nieistniejące podłoże jest tu kto?? Jestem pewna, że nie jestem tu sama, ktoś musi tu być. Gdybym istniała tylko ja nie istniałaby też samotność, gdy jest się tylko to nie jest się samotnym, bo by być samotnym ktoś inny być musi, czy jest tu ktoś??

Nagle w nieistniejącej przestrzeni pojawia się tak jak gdyby zarysowuje NN mężczyzna, na pozór bez kształtu jak gdyby nieznaczne zarysowanie w pustce.

NN- ja również istnieje, ale czy to czasem nie sprawia, że czujemy się [...]

Podobno najważniejsze jest pierwsze słowo, to ono przyciąga uwagę czytelnika, słuchacza lub rozmówcy. W tym przypadku będzie to słowo to związek frazeologiczny „szczęśliwie smutny zbieg okoliczności". Podobno w życiu kierować należy się sercem, umysłem, lub chłodną kalkulacją, gorzej, gdy wszystkie te metody zawodzą. Tyle zbyt długim słowem wstępu chciałbym podzielić się przemyśleniem na temat szczęśliwie smutnego zabiegu okoliczności. Podobno o pewnych sytuacjach należy opowiadać z perspektywy osoby trzeciej tak łatwiej wyrazić sens. Gdy człowiek wędruje przez życie od jednej zatoki smutku do drugiej, każde spotkanie z żywym szczęściem, pełną radością to tak jakby nad miastem pogrążonym w mroku zabłysło pierwsze wiosenne słońce. Nagle okazuje się, że to do czego nawykł, czyli cisza i pustka drażnią jak kamień w bucie, każdorazowy [...]

Gdy kończy się wieloletnia przyjaźń, jest to podobne gdy wypija się już ostatnią krople dojrzałego pełnego wina. Z jednej strony doświadczyło się czegoś unikatowego i ma się jeszcze te mgnienie cudowności, ale czai się za nim już gorycz końca.

Jesteśmy topieni w rzece pseudo mądrości, tak bardzo szukając kropli prawdy, która wskaże nam drogę.

Odbyłem podróż pociągiem, 12 godzin obserwacji pasażerów i refleksja nad swoim życiem ocena siebie oparta o słowa relacje i zachowanie towarzyszy drogi. Podróż zaczęła się punktualnie o północy, w burzowej i deszczowej atmosferze, podobno gromy i błyskawice podkreślają ważne i przełomowe momenty. Tak też miało być i tym razem, gdy wsiadłem już do wagonu, który miał być moim domem na kolejne 12 godzin, moimi współpasażerami okazała się para ludzi 3 młodości śpiąca w maksymalnym od siebie oddaleniu ona od okna on zaś od strony korytarza, tacy codzienni zwyczajni ludzie nic szczególnego. Moją uwagę zwrócił dystans i zarazem jakaś serdeczność jej, jaki i jego względem siebie i mnie, jak się okazało po chwili rozmowy byli świeżo po rozwodzie i właśnie sprzedali [...]

Te wszystkie przypadkowe spotkania tak obcych sobie spojrzeń w oczy, które niosą nierozpoczęte się zakochanie romanse, miłości, nienawiści, pogardy, wyższości. Tak obecne i nieobecne zarazem.