Twórczość, noliescausehate

Przy okazji wczorajszych marszy zobaczyłam na FB twarze obrońców życia poczętego, ale nienarodzonego oznaczonych #białyprotest. Cieszę się, że je zobaczyłam, bo do tej pory obrońców życia poczętego widywałam jedynie pod szpitalem na Czerniakowskiej, gdzie stojąc z obrzydliwymi plakatami modlą się o ogień piekielny dla matek, które (jeszcze legalnie) mogą tam przerwać ciążę z gwałtu, zagrażającą ich życiu lub nieodwracalnie uszkodzoną. Nigdy jednak rycerzy sumienia nie widziałam w szpitalu, ani na Czerniakowskiej, ani żadnym innym.

W przeciwieństwie do obrońców życia poczętego, a nienarodzonego mam szczególny stosunek do życia narodzonego i do kobiet, które to życie wydały na świat i o nie dbają. Znam takie mamy i ich dzieci, widzę jak walczą, jak wydrapują chorobie każdy dzień, jak obolałemu ciału wykradają najmniejszy [...]

Ostatnio codziennie można usłyszeć w telewizji i innych mediach o Proteście Rezydentów, którzy domagają się szybkich zmian w Finansowaniu Służby Zdrowia. Zawsze stałam z boku takich ruchów, nigdy nie uważałam się za społeczniaka, ale tym razem łącznie z znajomymi postanowiłam się przyłączyć. Każdego dnia jednak mogę przeczytać w internecie o tym, jakim jest niewdzięcznikiem, że jeszcze uczę się do zawodu i powinnam się cieszyć, że w ogóle coś zarabiam. Spotkałam się także z mnóstwem kłamstw na temat sytuacji, w której się znajdujemy. Chciałabym osobom sceptycznym wyjaśnić to, dlaczego protestuję.
Niektórzy myślą, że rezydentura to takie przedłużenie stażu, kiedy młody lekarz się tylko uczy. Tymczasem między stażem i rezydenturą jest sporo różnic.

Lekarz na stażu ma pełne prawo do wykonywania zawodu [...]

Jutro media społecznościowe i inne zostaną zalane zaćmieniem Słońca. Więc ja napiszę już dzisiaj. Fanem astronomii jestem od dawien dawna, od czasów kiedy nie znano jeszcze planet poza Układem Słonecznym i kiedy nie było jeszcze zjawiska superksiężyca. Niemniej, całkowitego zaćmienia Słońca nigdy nie widziałem. Niespecjalnie wierzę w bucket listy (w tych odległych czasach, kiedy zaczynałem się fascynować kosmosem, zamiast anglicyzmu użytoby raczej słówka мечта), ale na pewno całkowite zaćmienie jest jedną z tych rzeczy, które chciałbym kiedyś zobaczyć. Pamiętam ogólnoeuropejskie zaćmienie z sierpnia 1999 roku, kiedy w Polsce bodaj 90% tarczy Słońca było zakryte. Całkowitość była już nad Balatonem, ale jakoś nie udało się wtedy zorganizować wyprawy na Węgry. Trochę nie te czasy. A opuszczając perspektywę jednostkową, zawsze mnie fascynowała ta niezwykła zbieżność, która umożliwia w ogóle zaistnienie zaćmienia. Księżyc jest mniej więcej tyle samo razy mniejszy od Słońca ile razy jest bliżej od niego. Dzięki temu jest w stanie je zakryć. Ale najciekawsze jest to, że Księżyc się przecież z każdym rokiem powoli od Ziemi oddala. W chwili obecnej zaćmiewa Słońce "na styk", ale jeszcze ileś tam milionów lat i oddali się na tyle, że Słońca już nie da rady w całości zakryć. I wtedy nie będzie już zaćmień. Niesamowite, że my, ludzie, żyjemy na Ziemi w pewnym sensie w ostatnim momencie, kiedy zaćmienia są jeszcze możliwe.

Myślnik Stankiewicza

Wracałem dziś po dyżurze autem do Warszawy, a że to półtorej godziny jazdy, to miałem czas, żeby myśleć. Wracałem po dyżurze trudnym - po takim myśli się najwięcej. Dyżuru trudnego nie należy mylić z wyczerpującym. Wyczerpujący to taki, gdzie najpierw reanimuje się sześćdziesięciolatka na ulicy, potem zajmuje się pięćdziesięciolatką z zawałem serca albo oparzoną twarzą, kogoś wyciąga się spod TIR-a, a na koniec intubuje się potrąconego przez samochód ośmiolatka. Dyżur wyczerpujący to taki, po którym słania się na nogach, a jednak nie można zasnąć, bo wszystkie obrazy - jeden za drugim - wyświetlają się w głowie. Dyżur wyczerpujący to często taki, po którym czuje się, że ta praca ma sens i że robi się w życiu coś namacalnego i ważnego. [...]