Twórczość, Nina K

śniłeś mi się ostatniej nocy
tak realnie, wyczuwalnie
że już nie chciałabym się budzić
tam byliśmy tylko My
i coraz częściej ten żałosny ból
sprawia, że w moich snach
przeżywam więcej a jedyne
na co czekam, to aby wieczorem
znów usnąć i spotkać się z Tobą
bo te sny to jedyne co mam

Patrzę w lustro
Na własne odbicie
I tylko blade oczy
Nieobecne, zmęczone, matowe
Puste

Patrzę w sufit
Na żałość własnego życia
I tylko biała plama
Bezsensowna, trwała, wszechobecna
Pusta

Patrzę w serce
Na własną nicość
I tylko przerażone
Bije wątle, resztkami sił sensu
Bije puste

Jak dziecko dotykając szczęścia
W Twoim lustrze się uśmiechnęłam
W Twoje oczy się wpatrywałam
Czułam serce bijące mocniej
Czas był nieobecny, była Twoja obecność
Nic więcej

A później znowu przyszła zima,
I wszystko wróciło;
Puste oczy, pusta plama życia, puste serce

I żal, że nadzieja umiera
A wiara cudów nie czyni

nie mogę znaleźć
siebie w swoim
życiu

bo uwiera mi
serce ta nieobecność
Twoja

to zabawne bo
nigdy nie byłeś
obecny

a ja usilnie
próbuje wierzyć że
wtedy

coś mogło między
Nami trwać i
trwać

a zamiast wiary zimnej
wody ja tylko tu potrzebuję

bo Ciebie nie ma
bo Ciebie nigdy nie będzie

co noc wracam
do ramion Twoich
i wszystkiego

co jest takie
już
nie moje

co zostało wtedy
całkiem
przy Tobie

co noc słyszę
dźwięk tłuczonego szkła
a to tylko

jeden wątły organ
łamiąc
się wpół

z myślą tamtego
dnia
bez powrotu

umiera
bo wie

byliśmy
chwilą wieczoru

nawet nie wiesz
jak co wieczór
obecny jesteś

w mojej głowie
tak nieznośnie tak
jak to potrafią

tylko nieobecni

nawet nie wiesz
jak przeraźliwie boli
i rozrywa mnie

ta obecna nieobecność
którą tak karmią
się tylko ci

najbardziej nieszczęśliwi

o niewiedzy wiesz
tyle, że nie
wiesz

ona leży tuli
smutek, przygarnia ten
żal

i przegryza wargi
z bólu, łamiącego
ją

na części, brakiem
Twojego jestem, a
milczenie

to jej najgłośniejszy
krzyk o Twoją
obecność

która nie nadejdzie
nigdy więcej jak
wtedy

ona to wie,
dlatego krzyczy niemym
krzykiem

Ty nawet nie wiesz
jak bardzo
pustkę z Twojego powodu

chciałam zapchać
długim związkiem
nieudanym relacjami

i ludźmi,
którym nigdy
nie zaufałam

i tak mija mi
sześć lat tej pustki

Zaraz po przebudzeniu. W trakcie porannej toalety. Podczas śniadania. Po prostu rano. Gdy wychodzę. Gdy jadę autem. W trakcie trwania zajęć. W przerwie na papierosa. Przy obiedzie. W powrocie do domu. Kiedy się spieszę. W tramwaju, autobusie, pociągu. Podczas słuchania muzyki, oglądania filmów, czytania książek. W trakcie nicnierobienia. Kiedy robię pranie, myję naczynia, zamiatam, składam ubrania, ścieram kurze. Kiedy biorę kąpiel, myję zęby i nakładam odżywkę na włosy. Nawet gdy się uczę. Kiedy kładę się spać i przewracam się z boku na bok. Zasypiam.

Ty nawet nie wiesz, jak bardzo jesteś obecny w moich myślach.
Żal mi tylko, że nie w życiu.