Czy można od tak po prostu zapomnieć? Wymazać z pamięci osobę, z którą tak na prawdę łączyło Cię kilkanaście wiadomości w jednym z serwisów społecznościowych i polike'owanie kilku Jego zdjeć, a On Twoich. I biblioteka przed obroną. Wchodzisz i nie dowierzasz. Bijesz się z myślami, który komputer wybrać, czy ten bliżej Niego, a może ten dalej. Wybierasz ten oddalony o jedno stanowisko. Jesteś tak blisko, tak blisko osoby, która otworzyła Ci oczy wirtualnymi rozmowami na życie, na pasję i motywację. Czujesz tą osobę, jest tuż obok na wyciagnięcie dłoni. Niestety przegrywasz bitwę z myślami i nie podchodzisz, bojąc się reakcji drugiej strony. Nawet długopis Ci się wypisuje, ale przecież nie podejdziesz i nie zapytasz czy może ma na moment pożyczyć. Zastygasz w bezruchu goniąc swoje myśli. Nic nie zrobiłaś. Czy tak ucieka szczęście?
0°C 13
