Twórczość, negrula

Pojawi się kiedyś ktoś kto porządnie . wstrząśnie fasadami Twojego indywidualnego, zamkniętego świata. Poczujesz wtedy strach, niechęć do zmian i niezwykle pragnienie ucieczki, a jednocześnie gdzieś w środku będzie tliła się maleńka nadzieja, że ON na tym nie poprzestanie. I tak będzie - będzie walczył, burzył mury jak nikt inny wcześniej, a jeśli nie będzie miał już sił by je burzyć to je przeskoczy. Będzie też odziany w wady, nie będzie może wyglądał tak idealnie jak sobie wymarzylas. Ale będzie wojownikiem, będzie o Ciebie walczył. A kiedy dojdzie po wielu trudach do bramy, okaże się wtedy, że nie może jej otworzyć... Bo klucz do prawdziwej Ciebie, tej jaka jesteś naprawdę, a nie tej którą chowasz za tymi wszystkimi murami i [...]

- Faceci to świnie..
- Taaa.. Ale znam takiego, który kocha mnie bezgranicznie. Gdzie żadna inna nie zajmie mojego miejsca w jego sercu. Który w nocy, bez zastanowienia, przybiegnie nawet i boso po rozżarzonym węglu. Dla którego jestem piękna bez żadnego "ale" i "gdyby". Który pamięta o wszystkich świętach; który słucha mojej największej głupoty i ją zapamiętuje. Który nawet przy największej kłótni świata nie umniejszy swojego uczucia do mojej osoby. Który pomoże mi wstać gdy upadnę. Który nie wyzwie mnie podczas płaczu tylko będzie ocierał moją twarz aż do ostatniej łzy. Który w razie zagrożenia odda swoje życie za moje. Którego moja śmierć zabiłaby go za życia. Który wie, co zrobić na obiad by mi poprawić humor. Który w zamęcie pracy zadzwoni do mnie by zapytać co robię. Który będzie zazdrosny o innych mężczyzn w moim życiu choć bez powodu. Który mając do wyboru wszystkie pieniądze świata wybierze mnie mówiąc, że to ja jestem jego największym skarbem. Który przed znajomymi będzie chwalił się mną mówiąc jaki jest dumny. Który może i nie słowami, ale obecnością doda mi otuchy. Który pokocha moje dzieci tą samą bezgraniczną miłością..
- Taki mężczyzna istnieje?! Naprawdę? Kto to taki?
- ... mój ojciec.

Duży patrzył badawczym wzrokiem na Średniego i nie odzywał się. Analizował jego sytuację materialną, jego status społeczny.. Ba! W końcu Średni był miliarderem.
- Masz rodzinę? - zapytał w końcu Duży.
- .. Nie.
Ten popatrzył na niego jakby ze smutkiem i poklepał starego przyjaciela pokrzepiająco po ramieniu.
- Zatem masz wszystko.. i nie masz nic - szepnął na koniec.

Mała odwzajemniała silny i czuły uścisk Dużego. Czuła, że za moment, za parę chwil on odejdzie. Czuła w sobie narastającą panikę, strach.. Wielką zimną kulę wewnątrz siebie. Chciała krzyczeć, płakać, przywiązać go do siebie i nigdy nie puścić.
- To tylko pół roku - szepnął jej na ucho.
Mała odsunęła go na wyciągnięcie ramion i spojrzała badawczo w oczy.
- Ale wrócisz do mnie, prawda?
Duży pocałował ją z namiętnością i westchnął:
- Przecież sama wiesz, że tak naprawdę nigdzie nie odchodzę.
Po tych słowach odjechał...

Byłam wampirem w "Zmierzchu", czarodziejem w "Harrym Potterze", smokiem w "Eragonie", elfem w "Władcy pierścieni".. Zawsze ratowałam świat, miałam nadprzyrodzone zdolności, spotykałam miłość swojego życia, a tym czasem jestem zwykłym człowiekiem otoczonym szarą rzeczywistością. Moje marzenia - złodzieje nieba.

Mała objęła Dużego i pocałowała delikatnie w policzek.
- Pozwoliłbyś mi odejść do innego? - zapytała.
Duży westchnął teatralnie i oparł się o ścianę.
- Gdybyś z nim była szczęśliwsza to.. tak.
- Ale gdyby to miało zależeć od Ciebie?
Nastąpiła chwila milczenia, a stopniowo, z każdą sekundą na twarzy Dużego pojawiał się coraz to szerszy uśmiech.
- Gdyby to miało zależeć ode mnie to nigdy nie pozwoliłbym Ci odejść. Skoczyłbym za Tobą do studni, walczył z tysiącem innych mężczyzn, pognał za Tobą na koniec świata i jeszcze dalej..
- Dlaczego?
Duży spojrzał na Małą oczami pełnymi czułości i odpowiedział:
- Nie wiem.. Nikt nigdy nie rozwiązał tajemnicy prawdziwej miłości.

Mała zmarszczyła czoło i z uporem wpatrywała się w zasuszone płatki białej róży. Duży spoglądał tak na nią od czasu do czasu, nie przerywając pisania.
- Dlaczego nie kochałam Cię już wtedy? - zapytała Mała znienacka. - Dlaczego nie zauważałam Twojej miłości?
Duży odłożył długopis i spojrzał na nią w zamyśleniu.
- Bo wtedy Twoje serce było jak mały szczeniak ganiający za swoim ogonem. Dopiero z biegiem czasu pojmuje on, że jest to nieodrębna część jego ciała, jego życia..
- Zatem wiedziałeś, że Cię pokocham?
- Nie wiedziałem... bo są jeszcze takie psy, którym się odcina ogon nim dorośnie..

- Kocham Cię za to - szepnął Duży.
- Tylko za to?
- Nie, za wszystko. Kocham Cię całą.
A nieśmiałe promyki słońca przebiły się przez ciemne chmury w odpowiedzi.