Twórczość, Maryla S.

na tysiąc sposobów
cię kocham
bo tysiąc powodów
mi dajesz

nie umiem cię określić żadnym
słowem

czy jesteś pięknem - czy moim przekleństwem

- nigdy się nie dowiem

najpiękniej
widzieć cię o poranku
a potem
- każdą myślą

pozwól jej
rozgościć się na blejtramie

idź za nią
za jej przenikaniem
ona drogę zmysłom kolorem wyznaczy
ty pilnuj
- by granicę rozkoszy na czas zobaczyć

ona po płótnie chciałaby
rozlać się falami
ty trzymaj ją w rękach
nadaj kształt i pieść ją
- oczami

po drugiej stronie słowa
jest tylko połowa tego
co chciałam ci przekazać

ta pierwsza jest we mnie
druga
- u ciebie

przez chwilę
śnieg sypał z obłoków
- drżałam

twój dotyk
na mrozie śnieżynki tańczyły
- topniałam

a wszystko na przekór zimie
i zima na przekór wszystkiemu
- ciepło dawała

ogrzewa dłonie

a smak
w rozkoszy zanurzone pieści
- usta

zdarzyliśmy się wczoraj
a może wcześniej

na drzewach rozkwitały
jabłonie czereśnie
maliny dojrzewały w krwiobiegu
myśli

Leśmianowski sad pytał
- czy sen się ziścił

pamiętam

muśnięcia wskazówek zegara
drżenie liści
śpiew ptaków
- gdy w parku ławeczka
z utęsknieniem czekała

żar lata
między kwiatami przenikał
zapach chwili wokoło
rozniecał

darowaną ulotność czasu
iskrami spojrzeń
odmierzał
- i trwał

gdyby można było
zatrzymać lato

towarzystwa dotrzymać
kołyszącym się myślom
motylom
rozśpiewanym ptakom
skrzydła unosić w beztroską
przestrzeń

a potem
gdyby można było
opóźnić jesień

krążyła w jego myślach
i przyszła

zwiewnością dotyk złożyła
obejmowała
znikała
szalony taniec roztoczyła
i była
i trwała
- przez chwili mgnienie

ile ciebie jest we mnie
- chyba całe mnóstwo

słowa pieszczą słowa
usta chylą się ku ustom
dłonie drżą w chwili dotyku

tylko wiatr
spokojnym oddechem ucisza
myśli