Twórczość, martynkiewicz

Zanim umrę, chcę tylko Cię zobaczyć i usłyszeć. Smierć nie okaże się śmiercią. Poprostu zapadnę w głęboki sen, w którym ciągle będzie słychać twój kojący szepczący głos.

To miała być romantyczna wyycieczka, pełna wrażeń. Wszystko dokładnie zaplanowaliśmy: Spacer w głębi lasu, piknik, podziwianie gwiazd i piękna nocy. Byliśmy umówieni na szesnastą, niestety on musiał zawieźć swoją siostrę do jej przyjaciółki. Nie chcieliśmy przekładać tej wyprawy, planowalismy ją od miesięcy. Było juz późno ,gdy wkraczaliśmy w otchłań ciemności zleających się drzew. Nie bałam się, czułam się pewnie i bezpiecznie trzymając jego dłoń. Wędrowaliśmy blisko siebie, ramię w ramię, przy każdym kroku nasze ciała ocierały się o siebie. Nie trzymaliśmy się konkretnego szlaku czy ściezki. Nic się nie liczyło. Nie miało znaczenia dokąd dojdziemy, liczylismy się tylko my. Napawalismy się swoja obecnością. Wsłuchiwałam się w bicienaszych serc, jakby miały własną melodię. Jego palce wplecione w moje, były zniszczone, suche [...]

Twoje słowa płynące z twych ust... jak promień w ciemności... jak dusza w człowieku...
Jedne koją i wznoszą ponad chmury inne ranią i wpijają sie w serce jak kolec róży.

Dawno, dawno temu zrodziła się legenda o pradawnym kamieniu, który posiadał niezwykłą moc. Wybierał sobie właściciela i zapewniał mu ochrone i życie wieczne.
Ludzie w to nie wierzyli, ale on naprawde istniał.
W karainie elfów i wszelakich magicznych stworzeń był pewnien stwór - stary. chytry i chciwy Malfred, który znalazł się w posiadaniu kamienia. Ten magiczny przedmiot był niesamowity - nieskazitelny kryształ ,który miał nadzwyczaj gładką powierzchnie. W dzień rozświetlony blaskiem słonecznym zaś nocą odzwierciedlał głębie ciemności. Przyglądajac się mu możnabyłoby się zatracić, był cudny ,ale miał zły wpływ na stworzenia w magicznej krainie. Każde stworzenie było gotowe zabić drugie, aby być w posiadaniu kamienia.
Chciwy Malfred bez wpływu kryształu był okrutny. Kryształowi zawdzięczał władze i nieśmiertelność.Malfred pomiatał wszystkimi stworzeniami [...]

[ Leżę. Do okoła widzę ciemność. Ręce mam złożone tak, jak ludzie w trumnach. Chcę je rozłączyć lecz nie daję rady. Spostrzegam ,że nie oddycham jednak, nie duszę się. Gdybym mogła trzęsłabym się.Tak tu zimno. Coś mną kołysze.]
Budze się, ręce mam splecione jak we śnie. Natychmiast je rozłączam. Łapczywie łapie powietrze. Ręce mi drżą. Łzy płyną strumieniami po policzkach. Opisuję cały sen w pamiętniku, aby opanować drżenie rąk. Uspokajam siebie mówiąc:
- To tylko sen...- szepczę, chociaż myśle inaczej.- Koszmar...- ledwie poruszam ustami.
Boje się zasnąć. Nie chcę ,aby ta wizja powróciła. Czekam ,aż wzejdzie słońce. Zaglądam przez okno. Chodzę po pokoju w tą i z powrotem. Jestem tak bardzo zmęczona.- Nie, nie mogę zasnąć! - upominam samą siebie. Popadam w paranoje. - Nie zostanę tu ani chwili dłużej - mówie do siebie i wymykam się z domu do parku. Odetchnełam z ulgą. Strach ustąpił, jego miejsce zajęła radość i spokój. Słońce zaczęło wschodzić.

20.09.2011
Wróciłam od babci.Było super!Wiekszość czasu spędziłam u Malwiny.
Oglądałyśmy horrory, rozmawiałyśmy o babskich sprawach,a później bawiłyśmy się w ciuciubabkę z Sylwi siostrą i koleżanką. Gdy przyszła kolejna koleżanka Wiolety(siostra Malwiny), zagrałyśmy w pytanie czy wyzwanie.
Na koniec dnia nie miałam już siły na nic.

21.09.2011
Jestem bardzo szczęśliwa. Byłam dziś u fryzjera.Dotychczas nie lubiłam chodzić do salonu fryzjerskiego. Bałam się .
I tym razem tez nie chciałam iść, mama mnie wysłała i nie żałuje, że poszłam. Chociaż z początku fryzjerka była w takim samym strachu, co ja, jednak wyszłam zadowolona.
Gdy schodziłam z fotela, spojrzałam się na podłoge. Było tam więcej włosów niz na mojej głowie.

22.09.2011
Pisze szybko i na temat.
Długopis - przebijający - za mało czasu, [...]

Tak się boję
O ciebie i o siebie
Tak się boję
Że nie zdołam się wznieść, że się poddam
Tak się boję
Że znów stracę, że stracę to co dla mnie najcenniejsze
Tak się boję
Tego co będzię

Zabierz mnie
Tam daleko
Gdzie smak życia wydaje się lepszy
Nakarm mnie
Złudzeniami
Otul mnie słodkimi kłamstwami
Wole takie życie
Być może i zakłamane
Ale nie chce żyć
Raniącą prawdą, która wciąż powtarza
Że ty jesteś ze mną
Tylko na chwilę
Że jesteś ze mną
By odejść za chwilę.