Twórczość, Marta165

Mój Drogi
- obiecuję, że ostatni raz tak się do Ciebie zwrócę.

Zacierasz mi się... W myślach, słowach, oddechu. Czasem muszę naprawdę bardzo mocno wsłuchać się w głos wspomnień, by usłyszeć Twoje słowa. Równie mocno wytężam wzrok, by zobaczyć to, co było i bezpowrotnie minęło.
Coraz mniej chcę słuchać, patrzeć, czuć, pamiętać...

Po ciężkich miesiącach obfitujących w smutne dni, bezsenne noce, nijakość i beznadziejność coś się zmieniło... Tak, to prawda, że co ranek sprawdzam telefon w oczekiwaniu na znak życia z Twojej strony. Co wieczór życzę Ci w myślach "Bajecznych snów". Jednak, widzisz... Oddycha mi się lżej. Szczerze uśmiecham się do nieznajomych ludzi. Wystawiam twarz do słońca nieśmiało wyglądającego zza chmur.

Wiesz, tak żałuję, że w smutku przegapiłam piękną jesień...

Zdaję sobie sprawę, że jutro może nie być we mnie tyle siły. Być może już jutro znów będę skulona na podłodze błagać Cię w myślach, żebyś wrócił. Może pojutrze wrócę chwiejnym krokiem nad ranem, bo tylko wódka chwilowo zdoła ukoić mój ból. Nie wiem. Ale wiem jedno - uczę się bez Ciebie żyć. I jestem na miarę możliwości tej sytuacji szczęśliwa.

Nie odezwę się więcej nie z powodu dumy, czy złości. Lecz dlatego, że niektóre rzeczy po prostu muszą odejść.

Szczęścia.

M.

"Najpierw zniknęły, w kartonach wyniesionych do piwnicy, rzeczy, których nie chciał lub zapomniał zabrać. Potem przestały pachnieć nim jej ubrania. (...) Paradoksalnie najdłużej trwało, zanim zaczęła podczas zakupów "jego ulubiony ser" na powrót nazywać parmezanem.
Zapominała o nim długo i mozolnie. Z całych sił. Odkaszliwała go dymem papierosów. Odrywała plastrami z ciągle niezagojonej, ropiejącej rany na jej biografii. Wymiotowała wódką pitą prosto z butelki, na pusty żołądek, nad ranem, gdy rozpacz była tak wielka, że można było ją tylko zapić.
Zapominała go cierpliwie i pokornie. Walcząc nieustannie ze wspomnieniami..."

J.L. Wiśniewski - "Ślady".

Kiedy czytałam myśli o nieszczęśliwych miłościach, bezsilności, smutku wydawało mi się to takie...nierealne, zbyt przerysowane. Tak cierpieć? Bo ktoś odszedł? Bzdura! Trzeba się odwrócić, pójść dalej, realizować się, spełniać marzenia, absolutnie nie uzależniać swojego szczęścia od kogokolwiek. I tak było. To ja decydowałam kiedy odchodzę, kiedy zostaję, kiedy sprawiam radość, a kiedy moja nieobecność doprowadza do obłędu.

A dziś? Jak jest dziś? Kończę drugą butelkę wina, bo wiem, że odejdziesz. Znów. Widziałam to w półuśmiechu i spojrzeniu. Tak już jest. Odchodzisz, wracasz, odchodzisz, wracasz... A ja? Nie wiesz, co się ze mną dzieje, gdy odchodzisz.
Bo jutro zobaczyłbyś mnie znów profesjonalną i kompetentną, makijaż zakryłby przepłakane milion razy oczy. Ale ich nie zobaczysz. A ja taka będę. Jak co dzień. Mimo wszystko. Mimo tego, że wiem, że odchodzisz i nie mam pojęcia, czy wrócisz. Będę w pracy kompetentna i profesjonalna. I pewnie każdy pomyśli, że musi być ktoś, kto mnie niesamowicie kocha, skoro jestem jaka jestem,. A nie ma. Nie ma Ciebie.

Ostatni kieliszek.

Póki nie spotka się kogoś takiego w swoim życiu, nie zrozumie się tego. Zmuszania do każdego mrugnięcia, oddechu, gestu.

Bo ja będę tęsknić, Bardzo. Jutro obudzę się z bólem głowy, ale już dziś nie będę czuć tego bólu, że muszę zasypiać bez "Śpij dobrze Moja Droga".

Dobranoc Mój Drogi.

Mój Drogi.

Właściwie chciałabym inaczej się do Ciebie zwrócić, ale nie wiem, czy powinnam, czy mogę. W myślach zawsze nazywałam Cię "Kochany". Chociaż nie wypowiedziałam tego nigdy na głos. Wiedziałam, że widzisz w moim każdym spojrzeniu, uśmiechu geście, że jesteś Moim Kochanym.
Mój Drogi - niech tak zostanie.

Czy wiesz jak wyobrażałam sobie swoją przyszłość zanim Cię poznałam?
Przewidywałam, że jako profesjonalny ekonomista rozpocznę pracę w dużej firmie. Będę chodzić w niebotycznie wysokich szpilkach, nie jeść śniadań, brać rano tylko kawę na wynos, odbierać dziennie setki telefonów, po godzinach przy lampce ślęczeć nad analizami, wychodzić z pracy ostatnia. Myślałam, że potem wrócę do pustego mieszkania, będę w wannie czytać książkę, mówić do swojego ukochanego kota, weekendy i wakacje spędzać z [...]

Na ciosy od niektórych ludzi jesteśmy bardziej przygotowani. Może nawet się spodziewamy, przeczuwamy.

Ale czy można się spodziewać, że krzywdę zrobi nam nasz najlepszy Przyjaciel?
Bratnia dusza?
Niemalże brat?
Towarzysz życia?
Słuchacz wielogodzinnych monologów, w których pośród łez przeklinałam życie?
Obserwator, jak powstawałam i uczyłam się na nowo cieszyć z promyków słońca i kropelek deszczu?

Ja się nie spodziewałam. A jednak...

Minęły dni smutku, tygodnie uczenia się obojętności i miesiąc ciszy.
Aż się spotkaliśmy.
Odegrałam swoją rolę perfekcyjnie. Szczęśliwa, uśmiechnięta, pewna siebie, niezależna, piękna, a w końcu...Obojętna.
Tylko przez chwilę zadrżały mi ręce. Przez ułamek sekundy łzy chciały napłynąć do oczu. Przez moment Serce poprosiło ostatkiem sił, by rozum zapomniał.
Nie zapomniał.

Wróciłam do domu.
Zdjęłam piękny uśmiech i odłożyłam go delikatnie na półkę. Wyjęłam soczewki radości z oczu. Ściągnęłam sukienkę niezależności i obojętności.
I czuję się kompletnie naga...

Tęsknota rozpanoszyła się w każdej komórce mojego ciała.
I będzie mnie toczyć przez kolejne dni, tygodnie, miesiące.

Czy można się spodziewać, że Przyjaciel nas skrzywdzi..?

"... Z szuflady nocnej szafki wyciąga pomięty brulion i zapisuje swoje postanowienia.

'Zapomnieć o Niej.!'

Dziesięć razy.
Dla pewności. Jak w Dekalogu.
Przewraca kartki zeszytu, cofając się do przyrzeczeń z ubiegłego roku.

'Zapomnieć o Niej.'

Bez wykrzyknika. I tylko pięć razy..."

J. L. Wiśniewski

"Gdybym wiedział, że dzisiaj zobaczę Cię po raz ostatni - powiedziałbym "Kocham Cię", a nie zakładałbym głupio, że przecież o tym wiesz.."

G. G. Marquez

Może ja sobie Ciebie wymyśliłam...
Moze to moja chora wyobraźnia sprawiła, że 'byłeś'. Dla mnie, mój. Może to uśmiech ze mnie, a nie do mnie. Może... Może...
Może Cię nigdy nie było.

"Jak to ważne pozwolić pewnym rzeczom odejść. Uwolnić się od nich. Zamknąć cykl. Nie z powodu dumy, słabości czy pychy, ale dlatego, że na coś nie ma miejsca w Twoim życiu.
Zamknij drzwi, zmień płytę, posprzątaj dom, strzepnij kurz.
Przestań być, kim byłeś. Bądź tym, kim jesteś."

P. Coelho

Przychodzi taki moment, że chęć osiągnięcia celu przeradza się w obsesję.

*przeczytane

Tak zabiegany. Pozbawiasz siebie tego, co najcenniejsze... Niedługo nie będziesz mieć czasu nawet, żeby żyć.