Twórczość, marll

Jak długo można szukać własnego ja? Czy możliwe jest zgubienie siebie samego gdzieś po drodze? Po drodze prowadzącej do osiągnięcia szczęścia. Szczęścia, którego nie jesteśmy w stanie określić. Pozostaje tylko przeczucie, że to, co robimy ma sens i poprowadzi nas tam, gdzie znajdziemy szczęście. Ale gdzie jest to tam? Na ulicy? W sklepie? To tam jest w nas. Musimy to tylko w sobie odnaleźć. Ale jak długo można szukać własnego ja?

Szłam w stronę parku, gdzie umówiłam się z przyjaciółmi. Mieliśmy się tam spotkać, a potem zamierzaliśmy iść na pizze. Jak zwykle ja przyszyłam pierwsza. Oni jakoś nie mieli zwyczaju przychodzić na czas. Z Patrykiem i Julką znałam się od przedszkola. Zawsze trzymaliśmy się razem i tak staliśmy się nierozłączni. Często się kłócimy, ale jak my to nazywamy, zaciekle dyskutujemy, ponieważ mamy różne poglądy, ale po chwili i tak już wszystko jest dobrze.
Czekałam na nich z jakieś dziesięć minut. Zobaczyłam jak idą, a co było najdziwniejsze powoli i w całkowitej ciszy. Zawsze śmieli się tak głośno, że wiedziałam, że idą jeszcze ich nie widząc. Domyślałam się, że coś jest nie tak zastanawiałam się tylko co.
- Siema – powiedział Patryk, [...]

Nienawidzę tego uczucia, kiedy mam wrażenie, że nikogo nie obchodzie mając wokół siebie tylu wspaniałych ludzi.

Mogę być kim chce. Ale i tak zostanę zwykłym, szarym człowiekiem, bo nie mam odwagi walczyć o marzenia.

Chociaż rozum mówi ci odpuść, to i tak posłuchasz serca, które każe ci iść i walczyć w to co wierzysz.