Twórczość, mar Morto

hej
odzywam się, bo ciężko jest nie mówić o tym,
że miłość tonie w alkoholu
bo tylko w nim się rozpuszcza

hej chciałam powiedzieć tylko, że
nie da się nie czuć zwyczajnie
i nie płakać, że coś umiera nieodwracalnie
że wszystko inne to tylko pozór jest

i że są pewne piętra mojej psychiki
na które nikt inny się nie wdrapie

kocham cię
wbrew wszelkiej logice

witaj

parę mil dalej jestem
trochę mi się kotłuje w głowie
a te żagle które łapały wiatr
to razem z nim pognały gdzieś
i z trudem dziś rzucam kotwicę

"sama sobie sterem żeglarzem i okrętem"

zdarza mi się przybić do portu
lecz i tak noce spędzam w swej kajucie

koi mnie widok wielkiej wody
nie musi się ona słuchać mas
lecz wciąż na nowo wchłania nam świat
i ciaśniej i duszniej się robi tu

to cena pewnej świadomości
tak zwykli mówić wytrawni pływacy
i nie ma już drogi wstecz
to mówią też

smutno jest i dziwnie jest

w mojej samotności
znajduję spokój
najgłębszy

w mojej samotności
otwieram oczy
szeroko

w mojej samotności
pukam do drzwi
spełnienia

w mojej samotności
zapominam
że jestem zwierzęciem społecznym

w niej tylko
głaszczę się
myślą i sztuką

w niej tylko
nie gubię siebie

miłość i przyjaźń nie wyleczą chorej duszy
chora dusza usycha pośród najwznioślejszych z uczuć
dlaczego?

Jestem czystsza
samoistnie staję się
Częścią wielkiego ładu
skrawkiem nieoszlifowanej
Formy
Dalekiej od uszczuplonych bezlitosnych ram
Przez co pięknej
I dobrej zarazem

Chce dotykać świata
I słyszeć drgania wnętrz wrzechrzeczy i nieskonczonego człowieka
Fotografować dobro i prawdę
By grały mi one pierwsze skrzypce

Spoglądam w tył z usmiechem
Jak obce są mi strome pagorki nicości
Rozkoszuję się morską bryza
Zanurzam twarz w gorskim potoku
zatracam sie w zapachu deszczu i lasu

Łaknę prawdy i otwartych dróg

Oddycham.

forma upadła
forma osiadła
na pufie

forma włączyła
tv

składamy świadectwo
każda z komórek koi swą siostrę
uśnij gdy przyjdzie zmiana na warcie

racja bytu to racja najwyższa
a sen te pustkowia lekko pogłaszcze

dopiero, gdy zapytasz siebie, czy należysz do tego świata
przekonasz się, jak bardzo nie jesteś sobą

Remusie dnia dzisiejszego
na nic się zda przeznaczenie

bliźnich nie było i nie ma

echo minionych dziejów
harmonii dalekie i obce

dotarłeś, przyjacielu, do miejsca, w którym kończą się wzniosłe historie
pokój nam wszystkim..

nie pytaj o mnie
nie jestem

odpowiedzią