Z cienia się wyłania,
Duch jaki, widmo - zjawa!
Gały jeno wystawia.

Nic nie powie, nic nie mówi,
Oddech ją ciężko trudzi,
Nie należy już do ludzi!

Zamiast oczu czarne kropy,
Zamiast laski kosa w dłoni,
Czy to mnie ona goni?!

Koścista twarz się śmieje
Rzecze: "znikąd wszelkie nadzieje!"
Krzyczę: "co się dzieje?!"

O miłości mojej niespełnionej powiedzieć mogę, że była jest i będzie, niespełniona. Nigdy nie pchnięta do uczucia ta miłość, tylko z dala bazująca, opierająca się na westchnieniach, płaczach i łkaniach marnych... tak dorosłość moją przedstawiam, jako mężczyzna będący dzieckiem w wieku dojrzałym, choć młodym...
O miłości mojej niespełnionej powiem tylko, że chciałem, by była, choć na krótko, choć niespełniona, by miłość jakaś była... gdzież mi żale wobec tego wylewać?
O miłości mojej niespełnionej powiem, jako ciałem o moim życiu mówić: "przeżyłem, przeżyć lepiej nie mogłem", a słów tych użyć nie mogę...
O miłości mojej niespełnionej powiem: chciałbym, aby taka była i pięknem mnie napełniła!