Twórczość, Maargo

byłam dla ciebie
jak okręt na niebie
daleka
nieosiągalna
wyciągnąłeś rękę
opuszki palców
dotknęły mojego ciała
ta chwila
tobie wystarczyła
przekonałeś się
że jestem
podniecająco ciepła
zarazem twarda jak skała
ale niewystarczająco
doskonała

jesteś dla mnie deszczem
majowym
ciepłym
srebrnym
jesteś dla mnie słońcem
złotym
gorącym
świętym
jesteś strumieniem
płynącym przez raj
i jesteś chmurą na górze
albo jeziorem na dole
jesteś jabłonią
rozkwitającą wiosną
jesteś harmonią
spokojem
ciszą
jesteś jak niebo
jak ziemia i wody
masz w sobie całe piękno przyrody

jesteś wszystkim
co widzę
w moich oczach
nie mieści się
nic więcej
dlatego
wylewam tyle łez

***

na zegarze życia
została mi zaledwie chwila
malutka
na miłość wielką

idzie naga ulicą
pogrążona w ciemności
milcząca
zamknięte oczy
kryją obrazy przeszłych dni
słyszy jego głos
czuje ciepło jego ciała
jego słodki oddech
tonie w jego ramionach
ostatni raz
idzie taka drżąca
idealnie niedoskonała
każdego dnia gwałcona
dziewica

wyciągam do ciebie ramiona
błagalne
zmęczone
usychające z tęsknoty
próbuję zatrzymać
własne ciało pragnące
drżące
jak tamtej nocy pamiętnej
z wyrazem prośby na twarzy
rozbijam wciąż od nowa
szklaną granice nieugiętą
wyciągam jak obraz
jak miłość
jak pożądanie
rzeczywistość obcina mi dłonie
próbujące dotknąć ciebie
zasypiam sama
pusta
niespokojna