Twórczość, kamechamecha

"Jednego w Tobie kompletnie nie rozumiem. Dla wielu mężczyzn jesteś po prostu idealna. Masz swoje pasje, jesteś piękna, jesteś bystra, dążysz do wyznaczonych sobie celów. Byłaś z kimś, kto zupełnie nie potrafił Cię docenić i już wszystkich kolesi wpuszczasz pod wspólny mianownik. Powiem Ci, jeśli sobie uporządkujesz przeszłość, to szczerze - zazdroszczę komuś, w kim się kiedyś zakochasz."

Najpiękniejszy cytat, jaki wyczytałam.

W jesienny, słoneczny dzień usiadła na drewnianej ławce nad jeziorem. Uwielbiała tam przychodzić sama za każdym razem, kiedy była tak szczęśliwa, że każdy, najdrobniejszy szczegół powodował uśmiech na jej piegowatej, smukłej twarzy. W ten dzień było jednak inaczej. Smutek miała wmalowany w głębokie, szczere, błękitne oczy, w których mimo rozczarowania, nie sposób było się nie zakochać. Kąciki ust lekko opadały tworząc obraz nieco niezadowolonej, dojrzałej kobiety. Cienkie, przednie kosmyki rudych włosów zsunęły się z jej ramienia, a reszta była rozbujana przez wiatr, tak jakby każdy włos chciał choć na chwilę poczuć wolność, kręcąc się w powiewach w przeróżne strony. Była zadumana, pełna myśli, których nie mogła poukładać w głowie. Powoli mijali ją ludzie, wiewiórki przeskakiwały z drzewa na drzewo, jezioro [...]

To nasze życie, to nasza sprawa.
To jest nasz sen, to nasza jawa.
Bo my żyjemy, jak ci normalni.
My rozumiemy, jak ci zwyczajni.
Chodź przyjacielu i się przywitaj.
To nowe życie, o nic nie pytaj.

Niewiele rzeczy dodaje otuchy tak, jak świadomość, że wszystko może wyglądać inaczej i że my mamy w tym swój udział.

Nie pytaj siebie, co potrzeba światu. Zapytaj się, co ożywia Ciebie.
I idź! Zrób to! Bo światu potrzeba ludzi żywych.

"Z uniesień pozostało mi uniesienie brwi, ze wzruszeń - wzruszenie ramion."

~J.Podsiadło