Twórczość, KaKaczorowski

Sercem spojrzałem na Ciebie Matko.
Nie do końca Cię widziałem...

Serce otworzyłem na Ciebie Matko.
Nie do końca Cię kochałem...

Tobą serce chciałem wypełnić po brzegi.
Miejsca już w nim nie miałem...

Żyjąc w zakłamaniu Matko - bez Ciebie.
Serca nie posiadałem.

Presja,kiedy mówią " i co z nami nie wypijesz?"
Przecież gdy nie pijesz, wcale nie żyjesz...
Chwilowe wahanie... Czy powinieneś, co powie żona?
Chyba każdy kiedyś taki wybór dokona...
Aprobata w umyśle drąży wielką korelacje
Z uczuciem niedosytu, by zostać na kolacje

Niepozorny aczkolwiek ważny wybór, twoja porażka.
Alkohol to nie z mlekiem kaszka.
Nadzwyczajny niepokoj w tobie siedzi.
Skończyłeś się odurzaś, jeszcze tylko śledzik.
Jednakże kompani nową butelkę pokazują.
"Zostań kumplu z nami, zostań" trują.

Nadzieja ,że żona i dzieci nie poznają tego stanu.
Mijasz sąsiada , bełkoczesz "dobry wieczór panu"
Upadek pod drzwiami zdradza twoją pozycję.
Przekroczyło dziś to twoje ambicje.
Znów odmówić było Ci trudno...
W głowie pusto, we krwi brudno.

Jak wytłumaczyś się żonie, że nie chciałeś?
Tak wiele decyzji w alkoholu pogrzebałeś.
Jak powiedzieć dzieciom że nie ma jedzenia
Pewnie nie masz im nic do powiedzenia.
Chaos to jedyne co teraz czujesz.
We własnym umyśle się nie odnajdujesz.

Płacz dzieci i żony niezauważony,
Tylko dlatego bo dziś byleś zgorszony.
Sen to jedyne miejsce ucieczki od rodziny.
W utopijnej krainie mógł byś spędzać godziny.
Cierpienie... Tylko tyle rodzinie dajesz.
Jeśli alkoholikiem człowieku się stajesz.

24 stycznia 2010
Kazimierz Kaczorowski.

Czasami czuje się jak ten kurz i pył zagarnięty w kąt.
Niby w śród swoich, a ograniczony...
Ograniczony siłą wyższą.
Mam tu swoich braci i siostry,
Mam tu swoje codzienne sprawy,
Ale czuje, że to nie to miejsce i czas.

Spalam się powoli jak odpalony papieros,
Pozostawiony samemu sobie...
Nikt nie chce wciągnąć mnie w płuca, rozżarzyć środka
Niby tli się we mnie ten dym, świeci iskierka,
Ale czuję, że jestem daleko od celu.

Jestem jak kawałek wolframu...
W tej zwykłej żarówce, która potrzebuje energii.
Zwykłej żarówce, która będzie świecić dzięki pewnej sile.
Potrzebuję napięcia i miejsca gdzie mógł bym świecić.
Ale nie tak po prostu, bez celu lecz dla kogoś.
Bo wtedy natężenie jest większe...

Czasami czuje się jak kartka papieru
Zapisana przez poetę bez ładu,
Ale wiem że gdzieś tu jest jakiś sens
Próbuje znaleźć i odczytać pewien wzór.
Wiem, że chodzi o jedno ważne słowo.

Może warto czekać na rozwiązanie,
Inną drogę wybrać w życiu by znaleźć to coś.
Łączyć wszystko to co nie ma sensu
Odwrócić znaczenie czytać z góry w dół
Środek opuścić, od końca zacząć, by zrozumieć,
Cicho trzeba iść do przodu, odnaleźć to coś...

Kazimierz Kaczorowski 27.06.2011

Pan Kot kiedyś spojrzał w Zwierciadło.
Niby lusterko, niby odbicie padło
Lecz zdziwił się niezmiernie,
że w zwierciadle wygląda miernie.

Zwierciadło nie mogło nic rzec do Kota
Choć chciało mówić bo naszła je ochota.
Musiało pozostać w bezsilności mowy...
Bo nic tak na prawdę nie przyszło do pustej głowy.

Jadąc linią 16 spotykam tych samych ludzi
Te same znajome twarze, nie znane osoby.
Dziś już nie wsiadła tylnymi drzwiami
Staruszka o śnieżnobiałych włosach .

Nie o taką Polskę walczyli Wasi dziadkowie,
Wasi rodzice, nasi przodkowie.
Ze sztandarami w ręku, z piersią dumnie wypiętą,
Przyjmowali kule w korpus z odwagą, nie z udręką.
Choć ich dłonie splamione krwią wroga i błotem,
Nie trwożyli się tego, odrzucili strach z cieknącym potem.
Gdyby wiedzieli co z Ojczyzny zrobią rodacy...
Gdyby mogli mówić teraz, kiedy żyjemy my "niby Polacy"...
Ze łzami w oczach, trwogą i smutkiem na licach,
Czytalibyśmy słowa na pomnikach i tablicach:
"Nie o taką Polskę walczyłem w morzu krwi".
Powiedz szczerze gdzie ta Polskość w nas tkwi?
Gdzie ta miłość, szacunek, tolerancja i zrozumienie?
Czy nie gryzie Was na ten widok sumienie?

Widząc rozboje podczas marszu na Placu Konstytucji
Podczas Święta Odzyskania Niepodległości
Między Brunatnymi, policją i stojącymi z boku Kolorowymi,
Którzy nawołują do miłości i pokoju hasłami swymi.
Serce się kraje, a dusza w niebiosa krzyczy...
Bo biją się Polacy!!! Nie ważne biali, czarni, Żydzi czy Katolicy!
Przecież na co dzień spotykamy tych ludzi, czas ich zmienia,
Lecz mają uczucia, wartości, cele i pragnienia.
Odwiedzając groby i pomniki wśród zniczy i kwiatów
Na ten widok odezwałyby się głosy naszych przodków zza światów:
"Nie o taką Polskę walczyłem wśród kul gradobicia.
Nie za taką Ojczyznę moi kompani potracili życia"

11.11.2011.
Kazimierz Kaczorowski

Oto ja uskrzydlony ptak dzięki miłości,
Chcę wzlecieć w górę chcę posmakować wolności,
Tej wolności we dwoje na zawsze razem.
Więc ruszam skrzydłami raz za razem,
I biegnę, co sił w nogach przede mną urwisko...
I biegnę i biegnę już spełnienia jestem blisko...
I wybijam się lekko niczym piórko w powietrze
I lecę, i lecę tak unoszony we wietrze,
Lecz czuję coś po krótkiej chwili
Coś mi się ciało na boki chyli,
Coś mi tu nie gra, coś nie w porządku.
Nie chcę znów spadać, nie chce wzlatywać od początku.
Bo tak jest mi dobrze tak chcę by na zawsze było
Nie chcę by przede mną cokolwiek się kryło.
Nie chcę upadać i cierpieć samotnie,
Jeśli pozwolisz by tak zostało, [...]

Jeśli coś oceniasz i poddajesz krytyce to rób to należycie. Nie wystarczy powiedzieć "to jest złe", "to jest dobre" i odejść od tematu. Co mi po tym, że ocenisz jakąś wartość umysłową czy artystyczną skoro nie masz zamiaru wysilić się i powiedzieć dwóch zdań o tym nad czym rokujesz. Ważne jest by uzasadnić swój wybór, przedstawić własne poglądy i to właśnie nazywamy konstruktywną krytyką.

„Jeśli spotkasz mnie kiedyś gdzieś na ulicy, zaczepisz, powiesz jak się nazywasz, a ja odpowiem: "Przykro mi człowieku. Nie znam Cię" to nie smuć się i nie bądź zły. Zaproś mnie na kawę czy herbatę. Bo Alzheimer czy amnezja, to jedyne, co dzieli mój umysł od pamięci o Tobie"
Kazimierz Kaczorowski,
"Do bliskich i przyjaciół"

Byłem "Tam"
Widziałem
Nie wierzyłem
W to co robią tam takim jak ja
Wysławieni chociaż przeklinani
Wielcy choć wzgardzeni
Przykuci do lóżek i krzeseł
Podpięci pod tysiące wolt
Owinięci w białe płaszcze
Które krzyżują z tyłu dłonie
Mililitry krwi podzielone
Na kilkanaście probówek
Gdzie każda zostanie zbadana
Inaczej niż pozostałe
Kilometry kabli i czujników
Przypiętych do ciała
I w końcu te cztery szare ściany
kuloodporne weneckie lustro
I tytanowe drzwi których otwarcie
zwiastuję nową erę nowy świat
Nowy niekoniecznie lepszy
ale nic nie będzie już takie samo.

Kazimierz Kaczorowski ("Nowy świat", luty 2012)

Dla niej byłem tylko zabawką z dwoma przyciskami. Na pierwszym widniało "Kochaj mnie", na drugiej "Nie rób sobie nadziei". Los chciał, że naciskała je na przemian, nigdy równocześnie.