Mówiłeś,
że gwiazdy są niebieskie,
że one świeca tylko dla nas,
że ich blask jest dowodem naszej miłości.

Mówiłeś,
że słońce nie świeci cały czas,
że wychodzi tylko dla nas,
że dzięki nam ma energię, żeby rano się obudzić.

Mówiłeś,
że pory roku to tylko iluzja,
że prawdziwi jesteśmy tylko my,
że nasze uczucia są prawdziwe.

Mówiłeś,
że chcesz spędzić ze mną resztę życia,
że jestem tą jedyną,
że mnie kochasz.

Mówiłeś,
że mnie nie zostawisz,
że na zawsze będziemy razem,
że świat bez naszej milosci byłby niczym.

Mówiłeś...
a ja głupia w to uwierzyłam.

W starym sercu
iskier wiele...
Dziś juz tylko
tli się ledwo
ogień.

Tak.

Ten ogień.

Żar wypala
środek klatki,
która więzi
ostatnią
głupią nadzieję,
sponiewierajacą
nowe tchnienie.

Tak.

Moje tchnienie.

Powinnam chyba
ugasić ogień,
zanim się uduszę...
Tylko...
Jednocześnie
daje on tyle ciepła...

Tak.

Tego ciepła.

W tych oczach
utkanych łzami
szukam szczęścia,
szukam ciebie,
szukam siebie.

Chyba się zgubiłam.
Chyba zapomniałam,
że sama ze sobą
też mogę być szczęśliwa,
że sama jestem wartościowa.

Zgubiłam się w tych oczach,
które wciągnęły mnie do
jeziora oddania
i próbowały zaciągnąć na dno
razem z Tobą.

Najbardziej żałuję, że zgubiłam serce.
Teraz próbuję odnaleźć
choć jego szczątki
które mam nadzieję,
że gdzies jeszcze są.

Tylko...
Czy sama
jestem w stanie je znaleźć?

Jestem.