Twórczość, innocentryczna

wyczekiwała burzy, wiedziała, że tylko ona jest prawdziwa. Bez złudzeń, bez fałszu, bez maski

naiwność nie jest taka zła! bo kiedy upadniesz i zdasz sobie sprawe ze to ona podstawiła Ci haka, jesteś o krok wyżej, o 3kW silniejsza, o 5 kg lżejsza. Jesteś ponad i już wiesz co masz robić

Wytrąca powoli z równowagi fakt zanikania w przestrzeni. Oddalania się na ostatni plan świadomości. Pod iskrami łez ukryty głęboko czar dni, które już nie wrócą. Zwątpienie... Ukryte pod emocjami uczucia nie mogą już nigdy ujrzeć nieba. Nigdy nie wróci błękit chwil, nigdy nie wróci magia nocy. Choć my jesteśmy tacy różni, Nasze niebo jest takie samo. Tęsknię za ciepłem promieni słońca...
migotaniem gwiazd...
błyskawicami...
piorunami...
naszym postrzeganiem słowa 'razem'...

A łzy...? one pomogą Ci oczyścić wzrok, żeby zmyć złudzenia, które ukrywają bolesną rzeczywistość na początku każdej nowej drogi.

'spadam, powoli spadam....'(coma)

Tylko gdzie jest to cholerne dno?

jakoś nie mam się od czego odbić.

Sekunda jak wieczność dziś,
Odszedłeś - ja nie mam już nic...
Puste ściany a w sercu wstyd,
Chroniłeś je - ja zgubiłam rytm.
Ucieczka dziś to jasny cel...
Wierzyłeś - ja opadłam z sił.
Goniąc za dniem, zgubiłam sens.
Zostało mi ciut za krótkich chwil.

Czas się zatrzymał.
W chili mój świat, stracił cały swój smak.
To tylko chwila.
Ukryłam ból, chowam cały swój strach.

Powiedz mi czy lepiej jest
Ukrywać to co jest w głębi nas?
Dwa różne światy, dziś odległe tak,
Poróżnił je ten cały nasz strach.
Rozumiem już błąd, chcę uciec stąd
Przy Tobie mój świat wiele więcej jest wart.

Więc się zatrzymaj
w chwili nasz świat stracił cały swój smak.
To tylko chwila
Pokaż swój ból, pokaż cały swój strach.

Zabłądziłam.
Wszystkie moje drogi okazały się niejasne.
Nie moje.
W tej bitwie zgubiłam siebie.
Zgubiłam Ciebie.
Zwątpiłam w nas.
Tak niewiele musiałam dać z siebie żeby uwierzyć.
Być.
Kleić.
Naprawiać.
Nie rozumiem mnie, więc jak Ty mógłbyś zrozumieć.
Tak dalekie stało się to nasze 'my'.
Tak niejasne.
Nie ostre.
Obce.
Dzisiaj wiem, że konsekwencje są zbyt wielkie.
Potrzebuję Ciebie.
Bo Ty - moje 'wszystko' odeszło.
Moje definicje straciły sens.
Moja miłość.
Powietrze...
Brakuje mi go, bo brakuje mi Ciebie.
Usycham.
Więdnę.
Nie jestem.
Tobą chcę tylko oddychać.
Dla Ciebie budować.
Dla nas cierpieć.
Pomimo bólu, bo większy jest gdy Cie nie ma.
Zamknęłam serce dla świata.
Nie istnieje.
Zgłupiało.
Umarło.
A Ciało odseparowane od całej reszty.
Mechaniczne.
Wstaję.
Idę.
Nie istnieje.
Blednę.
Bez
Ciebie...
Mam nowy cel. Z tobą, przy Tobie.
Wróć - oddaj mi oddech.
Wróć - pokoloruj me sny.
Ty - moja siło.
Ty - moja wiaro.
Ty - moje szczęście.
Jedyne.
Odrzuciłam siebie, kiedy odrzuciłam nas.
to moja pustka, nie istnienie.
Wróć - poskładaj mnie kawałek po kawałku.
Znikam...
Zostań tu.
Każdy sen budzi mnie.
W każdej łzie Ciebie słyszę.
Twój głos.
Znikam...
Napraw mnie...

Musisz walczyć z samym sobą, żeby nie spaść na dół
Musisz chwytać mocno dłonie które dają radość.

`dedykowane...

teraz wszystko naraz więdnie,
gubi gdzieś sens i niszczy materię.
Jeszcze będzie pięknie,
wiatr przegoni to co blednie.
odnajdziesz twardy grunt i zniszczysz zwątpienie.

nie oszukasz chwili, nie oszukasz serca
ono więcej wie o Tobie niż Twój złożony wszechświat..

jest jednak iskra, która zmienia świat na lepsze,
nie wierzysz w lepszy dzień, bo zwątpić - to łatwiejsze.
`poddać się` to najlepsze określenie chwili,
gdy odchodzą nagle Ci którzy wciąż przy Tobie byli...

Być albo zwątpić - to Twoja decyzja,
to co było pewne, dziś szybko przemija.

Nie dogonisz wschodu, nie wyrwiesz gwiazd z nieba,
to co było obok Ciebie w nieznane się zamienia.