Cytaty - Immanuel Kant

[...] miłość zmysłowa czyni z osoby kochanej Przedmiot apetytu; gdy tylko apetyt ów zostanie zaspokojony, osobę odrzuca się na bok jak wyciśniętą cytrynę [...]. Samo w sobie stanowi to degradację natury ludzkiej; gdy tylko jednostka staje się Przedmiotem apetytu drugiego człowieka, wszystkie motywy kierujące związkiem moralnym ustają, gdy jako Przedmiot apetytu osoba zmienia się w rzecz, a zatem jako rzecz jest przez otoczenie traktowana i wykorzystywana [...]. Mężczyzna nie kieruje swojego pożądania ku kobiecie dlatego, że jest ona istotą ludzką, lecz dlatego, że jest kobietą. Jej człowieczeństwo nie ma dla mężczyzny znaczenia – jego pożądanie widzi w niej wyłącznie płeć. Natura ludzka zatem podlega tym prawom.

Ten, to ma dużą dawkę flegmy w swojej mieszance, wolno się ogrzewa, lecz zachowuje ciepło dłużej.

Gdyby człowiek zdołał się wyrzec wszelkiego interesu i roztrząsać twierdzenia rozumu, bez względu na wszelkie następstwa, jedynie według zawartości ich dowodów, to przypuściwszy, iż by nie znał żadnego wyjścia, by się ze ścisku wydobyć inaczej, jak przyznając się do jednej lub drugiej ze spornych nauk, człowiek taki byłby w ustawicznie chwiejnym stanie. Dzisiaj wydawałoby mu się przekonywającym, iż wola ludzka jest wolna; jutro, rozważając nieprzerwany łańcuch przyrody, mniemałby, że wolność jest po prostu jeno samo złudzeniem, a wszystko tylko przyrodą.

Dla przeciwwagi wielu uciążliwości życia niebo ofiarowało człowiekowi trzy rzeczy: nadzieję, sen i śmiech.

Są dwie rzeczy, które napełniają duszę podziwem i czcią, niebo gwiaździste nade mną, prawo moralne we mnie. Są to dla mnie dowody, że jest Bóg nade mną i Bóg we mnie.

Pięknym jest to, co wyobrażane jest bez pośrednictwa pojęcia jako przedmiot powszechnego upodobania.

Postępuj tak, abyś człowieczeństwo tak w swojej osobie, jak też w osobie każdego innego używał zawsze jako celu, nigdy jako środka.