Twórczość, Hachi

Wypada bać się ciemności, ale mnie przeraża jasność. Światło, które oślepia i stawia za nami cienie. Śledzi każdy nasz ruch i każde potknięcie. Jasność, która pokaże nam wiele ścieżek i karze wybierać. W ciemności za to idziesz tam, gdzie czujesz, że powinieneś być. W końcu jesteś sobą.

Szukamy wiary po całym świecie, próbując znaleźć ją w mądrych słowach, w szumnych ideach. Niektórzy kurczowo trzymają się Boga, inni czczą naukę i postęp. Próbujemy uwierzyć w cokolwiek, nadać życiu sens za wszelką cenę. Pochłonięci tym bez reszty nie widzimy najprostszej prawdy. To my, ludzie. Coś, w co warto uwierzyć było zawsze w nas, zawsze było blisko.

Jestem aniołem,
o skrzydłach wielkości twych dłoni.
Jesteś człowiekiem,
o wiele świętszym ode mnie.

"Czasami sny się spełniają" mówisz z uśmiechem,
nie wiedząc, że miewam jedynie koszmary.

Spadamy, trzymając siebie mocno.
Obdzieramy się razem z indywidualności,
próbując pogodzić to kim jesteśmy
z tym kim się stajemy.
W złości, w cierpieniu znajdujemy radość
tego samego bólu.
Stajemy przed sobą bez masek piękna,
pragnąc szczerości niedoskonałości.
Wspólnie dzielone grzechy uświęcają
naszą zgniłą duszę.
Stajemy się nieznośnie realni,
nienamacalnie wypełnieni sobą.

Żyje przeszłością,
której nikt nie pamięta,
ale istniała.
Ocieram się o przyszłość,
której nikt nie dowierza,
ale może być prawdą.
Przebywam teraz,
nie do końca gdziekolwiek będąc,
więc czy jestem naprawdę?

Powinieneś już wiedzieć, że kruki nie zdradzają tajemnic. Nie poznasz Prawdy, jeśli sam siłą nie wtargniesz do ich strażnic.