Twórczość, Grazyna K.

W przysiędze małżeńskiej powinno być , aż śmierć i pieniądze nas nie rozłączą , niepotrzebna by była intercyza.

Pionową ścianą płaczu
w deszczu pola przemierza
monsunowa czerwcowa ulewa

Ziemia zapachniała chlebem
wokół przemoknięte drzewa
w liściach tulą błyskające gromy

Lipa z rozkwitniętym ziołem
uginająca się urodzajem
przed sklepieniem niebios

Krople wody ryjące piktogramy
dla potomnych drogowskazy
karmiące sacrum trwogą profanum

Znakiem czasu żłobiące wieczność
zatrzymują wolę przemijania

Dla efektu ubocznego możemy sobie ,co najwyżej , poplotkować na ławce z sąsiadami , dla końcowego rezultatu musimy samodzielnie, w skupieniu , stworzyć , choćby tylko wiersz , czy aforyzm .

insp. aforyzmem Bujaka

Twardogłowy psychopata
podpowiedział wzór psubratu
aby ten się zajął lalą
kody kazał śledzić -pani

Posłuchała się piguła
ściągła kody na numerze
teraz Krysia tylko patrzy
kiedy wpłynie wzór podatku

Jeden numer kilka wziątek
i już mają Grazię w dołku
i na danych i na przyjmie
synek dobry w algorytmie

A i mamuś z Radzięcina
wie co wina co przyczyna
i jak ukraść jak zamotać
uśmiech szczerzyć koło płota

Księdzu maścić pięty zawsze
lizać dłonie na przynętę
aby w niebie stawiał kuzyn
fundamenty dla rodziny

Funkcje synek poznał dobrze
polibula to nie mundur
teraz tylko podpowiada
kiedy ukraść u sąsiada

Numer mają receptury
i na funkcje i na dziury
a i plotki kocha mamuś
tam namieszać tutaj przejąć

Kiedyś kozak z poziomicą
wykradł babie -tej w spódnicy
ładowanie na żądanie
poziomica była pewna
że się baba seksi z Romkiem
w internecie przy gazecie
albo w kiblu przy muszelce

Później kozak zatruł jajka
chciał by baba w sali padła
przed pochówkiem po narkozie
ochędożyć i pochować
aby nie gadała dłużej
ani o nim ni o klubie
o aniołku w niebowziętym
udawaczce spod różańca

Teraz Kozak z poziomicą
czary odczyniają licem
czynią czary na majdanku
u kolegi od butelki
przy Gorajce u źródełka
na plotkary pagórzgięciu

Zapieczonej strony, to nawet biskup , nie będzie próbował otworzyć , choćby i w czasie odpustu.

Wybrał miodku przy przegięciu
ujął pannę przed wydęciem
u Tereski wodził wodze
na wypasie brał pod nogę

Czary czynić kazał kozak
i to kiedy -w dzień królowej
Naszej Polskiej Częstochowskiej
oraz w święto Konstytucji

Baty trzymał butny kozak
nad winnicą przy stodole
Romuś był mu za wasala
-Stanisławy za kompany

Śledzić trójki kozak kazał
aż w Lublinie -przed maturą
i zabraniać marszy z synem
matce która przeszła zawał

Wcześniej otruć wraz ją kazał
aż z Wieliczki truciznami
spotkań z synem też zakazał
niby kuzyn -Judasz kozak

Tak mu radził od sitarzy
i od krzyża znalezienia
zanurzony w starej gwardii
czarny bubel z czerwonymi

Poranek wita wiosnę
barwami malachitu
horyzont wodzi przestrzeń
poprzeplatanym błękitem

Pomiędzy oziminą
a bramą wąwozu
barwi zieleń barwinek
raz niebieskim
to znowu fioletowym

Tam pod krzyżem
śpiewa już tylko cisza
okrywająca wieczność
lessowym wąwozem

Nawet mgła karmi
ludzką obojętność
tuż obok polimeru
na rozstaju kolorów
-przy drodze

Idę by nacieszyć oczy
pięknem żółto-zielonym
w porannej rosie skąpanym

Idę by kwiatom zawilca
utorować pewną przyszłość
w zaschniętym listku przemijania

Idę aby splątanej tarninie
powiedzieć-dzień dobry
kiedy tylko w biel jest ubrana

Zawsze wtedy jej nagie płatki
rozświetlają zbutwiały zakręt
za rogiem zapomnianej wiary

Idę i nie wrócę już więcej
nawet wtedy -kiedy wiosna
odsłoni mroczne przestrzenie

Zza ciemnej szarej zasłony
wyłonił się jasny promyk
tuż pod nim krążyła tarcza

Z promykiem tańcząc pospołu
parami snuły welony
w porannym radosnym tańcu

Falował biały abażur
oplatał w talii zasłony
chowając je za przecinką

W półcieniu półmrok malował
w ponurej głuszy Cetnaru
paletę w barwach przedwiośnia

I malarz po nim powtarzał
poeta w wersie zatrzymał
Wielkanoc budzącą wiosnę

Są takie chwile w historii narodów
w których niepotrzebne są żadne wyrazy
kiedy wiatr przewraca kartkami stuleci
westchnieniem milczącego brewiarza

Są takie chwile w historii narodów
w których nawet te wykwintne słowa
najłatwiej jest odnaleźć w milczeniu

Są takie chwile w historii człowieka
w których jedyne co można zrobić
to nauczyć się je z pokorą oswajać

Są takie chwile w historii ludzkości
w których tylko miłość potrafi
nadzieję skroić -na miarę wiary

W takich chwilach to on- błogi spokój
nieposkładane myśli potrafi uczesać
milczeniem rozkwitającego krajobrazu