Czy znajdę gdzieś szersze opracowanie? Bardzo mi się przyda

«Kursywa, siostra Antykwy»

Kursywa (tzw. italiki) mająca swoje źródło w kaligrafii, to pismo pochyłe, specjalny rodzaj krojów pisma. Kreski liter są tu pochylone w prawo w stosunku do linii pisma,

Kursywa, co to jest?

Jak już wspomniałem, kursywa to specjalny rodzaj krojów pisma, używanych najczęściej do wyróżniania fragmentów tekstu. Kreski liter są tu pochylone w prawo w stosunku do linii pisma, Warto wiedzieć, że kursywa generowana przez komputerowe edytory tekstu nie jest tą właściwą: kursywa drukarska ma lepsze proporcje. Prawdziwa kursywa, a więc pochyłe pismo drukarskie, jakie znaleźć można w prawidłowo składanych książkach, ma swoje źródło w kaligrafii.
„Słownik wyrazów obcych” podaje, że wzięła się od francuskiego „cursive” (pochyły).

Do czego służy kursywa.

Często zdarza [...]

Jego ekscelencja «średnik»

Średnik to dość nieszczęśliwy znak interpunkcyjny, ponieważ wielu piszących albo nie umie z niego korzystać, albo po prostu zapomina o jego istnieniu. Jest jednak dość pomocny, ponieważ odgrywa dość szczególną rolę. Jednocześnie kończy zdanie i… go nie kończy.

Rola średnika.
Kropka definitywnie kończy zdanie i nakazuje przejście do następnego, niejako osłabiając związek między nimi. Z kolei przecinek to tylko przerwa, czasem niezbędna choćby dla wzięcia oddechu podczas czytania na głos. Bywa, że oddziela poszczególne elementy zbyt słabo. W takich sytuacjach z pomocą przychodzi średnik, znany też pod nazwą semikolon.

Przykłady:

–„Zwyciężonym łaskę okażcie, to ją przyjmą z wdzięcznością i pamiętać będą; u zwycięzców w pogardę tylko pójdziecie”.

Henryk Sienkiewicz, „Ogniem i mieczem” [...]

Wielokropek… i co dalej?

Odpowiedź na pytanie, co oznaczają trzy kropki, jest stosunkowo prosta: symbolizują one urwanie wypowiedzi lub przemilczenie jakiegoś jej fragmentu. Czasem oznacza wahanie, zatrzymanie wypowiedzi na chwilę. Może też wprowadzać nieoczekiwany wyraz, figlarną pointę, ironię lub element komizmu.
Przykłady:
–Jak mogłaś tak długo… nie dawać znaku życia? – to przykład zaznaczenia pewnego wahania, szukania odpowiednich słów.

–Boję się sto razy bardziej niż przed klasówką z chemii… Nie lubiłam chemii… – te dwa zdania, z kropkami, byłyby mniej ekspresyjne, mniej emocjonalne. To ekspresja zabarwiona wstydem, może też wyrażać kokieterię, zalotność, etc. Ekspresję typu „pewność siebie”, itp. podkreślamy raczej wykrzyknikiem.

–Jak cię dorwę, sukinsynu, to ci… Sam zobaczysz! – użycie wielokropka wskazuję, że mówiący, w ostatniej chwili, [...]

Pauza, myślnik, dywiz, łącznik… kiedy co!

Pauza, półpauza, ćwierćpauza, myślnik, dywiz, łącznik… Czy nie za dużo tych kresek? Łatwo się zagubić, dlatego możesz nie wiedzieć, czym się różnią i kiedy je stosować. Zaraz podpowiem.

Myślnik jest poziomą kreską położoną w pobliżu średniej linii pisma. W druku jest reprezentowany przez jeden z dwóch znaków typograficznych: pauzę (długą kreskę „—”) lub półpauzę (trochę krótszą „–”). W praktyce coraz częściej znak pauzy zastępowany jest półpauzą. Tak naprawdę wystarczy więc, że będziesz rozróżniać dwie kreski:
• średnią „–” (czyli półpauzę);
• krótką „-” (czyli łącznik).
[Pauza jest kreską o długości firetu. Nazwa symbolu jednostki pochodzi od szerokości wielkiej litery „M”, która obok litery „W” jest jedną z dwóch najszerszych liter alfabetu. Półpauza natomiast jest [...]

O cudzysłowie... prawie wszystko. (errata).

Kropka po cudzysłowie.
Kropki po cudzysłowie nie stawia się tylko wtedy, gdy cytowane zdanie kończy się pytajnikiem, wykrzyknikiem lub wielokropkiem.

Gdy na końcu cytatu pojawi się skrót, który powinien zakończyć się kropką, wtedy musisz pamiętać o tym, by nie pominąć kropki również wewnątrz cudzysłowu.

O cudzysłowie... prawie wszystko.

Cudzysłów nie jest popularnym znakiem. Akrobacje przecinków nie budzą większego zainteresowania. Gdy już cudzysłów daje powód do dyskusji, jest to raczej uprzejma wymiana zdań, a nie burzliwa debata. Zaprzyjaźnij się z cudzysłowem i naucz się go poprawnie stosować.
Nigdy nie kuszono o niego kopii. Nawet najwięksi puryści językowi, wypowiadając się na temat cudzysłowów, nie znajdują w sobie tyle ognia, ile mają, mówiąc o przecinkach. A tymczasem cudzysłów to nikczemny znak, z dwóch powodów.

1). Odmiana tego rzeczownika sprawia kłopoty. Zasada jest prosta, odmieniamy go tak samo jak „Kraków, lub rów”. Poprawna odmiana jest tutaj:
https://www.cytaty.info/watek/ortografiaigramatyka.htm

2). Kolejna nikczemność to wygląd. Wbrew pozorom sprawa nie jest taka prosta. Cudzysłów jest na tyle nikczemny, że składa się [...]

Wszystko o znakach interpunkcyjnych, stosowanych w piśmiennictwie. Kiedyś, w języku polskim, znaki te określano jako «znaki przestankowe». Od „przestać mówić”, przed następną częścią wypowiedzi, a nie od „przystanku”.