Twórczość, Formalina

Inaczej pisane.
Od tyłu.
Tak,
cieszy mnie powrót ...
Im więcej weny tym więcej łez.
Ale...
Wróciłam.
Sama nie wiem gdzie.
Może tylko wyszłam, weszłam.
Na chwilę, na moment.

Czuję iskrę, która chcę odsłonić oczy.
Czuję, że unoszą mi się kąciki ust, gdy myślę o nowych zmartwieniach...

Od tyłu to chyba dziś normalnie...
Im więcej łez tym więcej chęci..
Ale...
Nie chcę wracać na poprzednią wiosnę.
Wiem, dlaczego wyszłam...

Na chwilę zostawiłam siebie, na moment.

Inaczej pisane.

Czasem trzeba się odnaleźć po zagubieniu..
Tych oczu...
Tych dłoni, które czekały jak poduszka..
Trzeba odnaleźć się, bez podziału.
Łóżka czy obiadu...

"Związana"
Nie potrzebuję, a jednak pragnę,
Ale już widzę koniec, coraz częściej to widzę... Nie mogę się doczekać i mocno się boję kolejnego błazeństwa, mojej przegranej i rozpoczęcia od nowa.

Nie wrócisz już a ja nadal w to nie wierzę. Zapomniałam jak brzmisz, zapomniałam jak pachną Ci włosy...
Tak dużo zapomniałam, a serce dalej dziurawe.

Czasem nawet takie Zołzy jak ja,
pragną poczuć się jak mała dziewczynka.
I zasnąć przypadkiem nad książką licząc, że obudzę się w łóżku.

Dają nam liczydło,
Dają podręczniki.
Budzą w nocy pytając
: Siedem razy osiem ?!
Liczymy... Mnożymy wszystko przez coraz mocniej zamknięte oczy.
Liczby nas gonią, a my gonimy sumy.

Opanuj się mała...
Przestań pokazywać, że boli
Przestać pokazywać, że cieszy
Przestań pokazywać...
A później płacz i krzycz...
Opanuj się...

Mogę cała w brokacie być,
Mogę bardziej niż diament lśnić, ale nie zmieni to nic.
Twój wzrok nie widzi we mnie barw a mi przez to wstyd...