Twórczość, FooFighter

Rodzimy sie pełni wiary i nadzieji. Ufamy ludziom i chcemy żyć w zgodzie z otaczającym światem. Poznajemy świat lepiej, dostrzegamy jego zalety i mankamenty. Nasz światopogląd sie zmienia. Jesteśmy ostrożniejsi ale niekoniecznie mądrzejszy. Zakochujemy sie kolejny raz i zawsze to jest ten pierwszy raz. Żyjemy najlepiej jak potrafimy.
Czy to wszystko? Czy nasze istnienie ma głębszy sens ? Czy fakt bycia człowiekiem coś "wnosi" do ogólnego wymiaru życia ?
Nie wiem i to mnie męczy trochę.

Nasze losy to pasmo zwycięstw i porażek. Jesteśmy zdolni przyjąć jedno i drugie. Nieliczni potrafią przyjąć porażkę jako cenną naukę i nieliczni docenić zwycięstwo, które kosztowało ich wiele sił.

Refleksja:
Bądź dla się dobry i traktuj siebie jak kogoś wyjątkowego. Doceń każdą najmniejszą rzecz i tą dobrą i tą złą; abyś mógł być szczęśliwy i w zgodzie z otaczającym Cie światem.

Dopóki starasz się robić wszystko z całych sił - jesteś zwycięzcą. Zwycięzca ma prawo i obowiązek być dumny, odważny i pewny siebie - bo w końcu jest zwycięzcą.

Żyjąc z dnia na dzień uciekają nam małe radości. Żyjąc z pasją, wiarą i nadzieją uciekają nam wszystkie zmartwienia.

W konsekwencji ten co będzie miał więcej radości w życiu będzie miał życie pełniejsze i relatywnie dłuższe.

Smutek jest ponurym zwierciadłem naszej duszy.
Radość jest to umiejętność bicia tych zwierciadeł i otwarcie swojej duszy na świat.

Mądrość jest tym większa im bardziej użyteczna. Głupota jest tym większa im częściej ukazywana.
Z głupotą się rodzimy a dobre doświadczenia korygują ją. Mądrość nabywamy wartościowym życiem.

Refleksja: Nie oceniaj kogoś, że jest głupi lub mądry. Nie każdy miał okazję zmienić się na lepsze i nie każdemu było dane być mądrym.

Odkrywanie sensu życia to jak odkrywanie wszechświata. Wciąż odkrywamy w nim nowe rzeczy a i tak nie możemy go poznać takim jakim jest.

Kiedy człowiek jest sam na sam z samotnością to nie ma zielonego pojęcia dlaczego i po co. Zastanawiając się nad tym dochodzi do wniosku, że tak miało być i żyje z tym lub próbuje to zmienić. Po kilku nieudanych próbach przyjmuje taką życiową ideologię, która sprawia, że akceptuje ten stan rzeczy a ludzi na około przekonuje, że nic się nie stało.

Refleksja: Jeżeli przechodzisz obok takiej osoby obojętnie to tak jakbyś nie udzielił osobie rannej w wypadku pierwszej pomocy.

Próbując uciec od złych myśli, robisz rzeczy z których niekoniecznie później jesteś dumny.
Skrajny przypadek to taki w którym już nawet nie wiesz przed czym uciekasz.