Twórczość, fluffygirl

-W życiu musisz iść prosto nie patrząc za siebie..
-Bzdura. Pomimo tego, że nie miałam łatwego życia ciągle patrzę wstecz, ale już nie ze smutkiem i rozgoryczeniem.
-To z czym ?
- Z wdzięcznością, że dzięki temu wiele zrozumiałam, nauczyłam się.
- Poprzez cierpienie ?
- Tak i teraz to daje mi siłę, by żyć i wierzyć w siebie, bo wiem, że to co najgorsze jest już za mną. Musisz szukać pozytywów w życiu, to zawsze pomaga. I pamiętaj.. Nigdy, ale to nigdy się nie poddawaj, nawet gdy przyjdą chwile zwątpienia.

-Nie chcę być wiecznie nieszczęśliwy..
- A dlaczego jesteś ? - spytałam.
-Bo wiesz.. Nic mi nie wychodzi, nie mam zbyt wielu przyjaciół, czuję się samotny. Wszyscy ode mnie odchodzą.. Wszyscy, których kocham.. Ty zapewne też odejdziesz..- powiedział chłopczyk, a z niebieskiego oczka popłynęły mu łzy.
-Nie. Ja Cię nie zostawię, teraz jesteś ze mną i zostaniesz ze mną przez większość swojego życia. Ja Cię kocham i moja miłość sprawi, że przy mnie poznasz piękniejszy świat. Nie pozwolę Ci cierpieć. - Podeszłam i otarłam mu łzy.
- Jesteś pewna ?
- Tak. A teraz weź swoje rzeczy, pokaże Ci Twój nowy dom.
-Dom.. ? Budynek ?- spytał zaskoczony chłopczyk.
- Tak, budynek, w który mieszka i żyje Twoja nowa rodzina...
- A co to jest rodzina ?
- Rodzina to ludzie, którzy Cię kochają, dbają o Ciebie i starają się uchylić Ci nieba.
- Dobrze więc, chodźmy tam.. Do.. Domu. - I wtedy w jego oczach ujrzałam nadzieję wymieszaną ze strachem i radością. To był naprawdę piękny moment. Nigdy bym nie przypuszczała, że takie małe dziecko odwróci mój świat do góry nogami. Wracając myślami do tego momentu, wiem że zrobiłabym to pomimo moich obaw.

Tak bardzo.. tęsknię, kocham, czuję, żyję, przeżywam, cierpię, chcę, staram się, potrafię, robię, że już sama nie wiem co jest dobre a co nie.

- Ile masz palców u rąk ?
- Dziesięć.
-Nie, nie dziesięć. Masz dwanaście. Udowodnić Ci?
-Tak.
-Prawa dłoń: dziesięć, dziewięć, osiem, siedem, sześc.
Lewa dłoń: dziesięć, dziewięć, osiem, siedem, sześć. Sześć+sześć= dwanaście.
- Aha. Okej. ;)
- A ile On ma palców u rąk ?
- Też 12?
-Nie, On ma dziewięć. Udowodnię Ci. Prawa ręka: jeden, dwa, trzy, cztery i pół
Lewa ręka: jeden, dwa, trzy, cztery i pół. Więc 4.5+4.5=9
-Okej.. Ale po co to?
-Chcę Ci pokazać, że nie powinnaś patrzeć przed siebie. Musisz się rozglądać i szukać różnych płaszczyzn, z różnych perspektyw. Kiedy patrzysz prosto nie widzisz tych wielu możliwości, które możesz zobaczyć tylko wtedy kiedy patrzysz wszędzie i nie tylko oczami. Patrz sercem, uszami, głosem i wzrokiem. Patrz wszystkim co posiadasz, co dała Ci natura.

Wiem, że nie jestem bez wad.. Ty też nie. Ale powinieneś być przy mnie kiedy cierpie. Skoro kochasz..

Bo wiesz.. ? Ja Cię kocham.. Pomimo tego, że masz mnie gdzieś.
Jeszcze długo będę. Poczekam, aż zacznie Ci zależeć.. I wtedy odejdę..

Jestem tu, a Ty tam..
Tylko w Tobie wsparcie mam.
Pomimo bólu jaki mi zadałaś nadal Cię... kocham.
Moje sny i marzenia wciąż mówią o Tobie.
Czuję, że brak mi Twojej bliskości i nie wiem już co robię..
Kocham Cię jednocześnie nienawidząc.
Wiem, że życie mi dałaś, lecz nie potrafiłaś sprawić,
bym czuła się bezpiecznie..
A teraz nie ma Cię obok mnie ..

Jesteś tam..
Zamknięta za kratami życia.
Tęsknisz...
Lecz spójrz na swoje dzieci.
Nie dałaś im tego, czego potrzebowały,
same sobie radzić musiały.
Teraz już rozumiemy ten dziwny świat.
Pomimo szczęścia smutek w nas trwa,
mimo radości czujemy ból...
My poprostu chcemy żebyś była...
TU .

- Czy znasz tą dziewczynę, która siedzi na ławce ? - spytał ochroniarz.
-Tak, to moja dziewczyna.
-Co jej jest ?
-Co ma pan na myśli ?
- Dlaczego jest taka... smutna..?
-Jest smutna, bo właśnie dzisiaj przekonała się, że nie warto marzyć..
-Marzenia sie przecież spełniają, przynajmniej niektóre, nie powinna się tak łatwo poddawać.
- Ona też tak myślała..
-To co się takiego stało, że przestała marzyć, straciła nadzieję ?
- Straciła tych, których kochała najmocniej na świecie, a teraz życie nie ma już dla niej żadnego sensu.. Teraz żyje tylko dla mnie..
- Dla Ciebie?
-Tak, dla mnie.
-Co masz w sobie takiego ?
-Nic, poprostu ją o to poprosiłem..