Twórczość, fakinprince

W pardesie zakątkach,
hoduję srycie
owoc,
o barwach żarzącej się animozji,
szarych przebłyskach dezolacji.
Strumieniem rozpaczliwych słów, nawadniam go,
zaś lękiem, dodaję mu Słońca.
W zakątkach umysłu, znalazł swój grunt do
dalszego egzystowania, wciąż.
Przez setki dni, tkwi wciąż we mnie,
swymi kolcami, drażni a
w wolnych chwilach,
dusi, cicho.

Jeżeli człowiek opuści krawędź, na której znajdował się z nieszczęściem, będzie się cieszył najmniejszą rzeczą, rutyną.

Człowiek - kawałek metalu, który z czasem nabawi się korozji, mimo wszystko w środku zostanie sobą, kimś cholernie pięknym.

Miłość stara się wybaczyć wszystko, miłość nie pamięta złego, miłość daje Ci drugą szansę, wykorzystaj ją.

Życie jest niczym koło. Jeżeli jest dobrze, może być tylko gorzej, a jeżeli jest gorzej, to może być tylko lepiej.