Twórczość, eskimoska86

Sierpień

nim można się nasycić
pooddychać
po burzy
Spijać upał z ust słońca

Sierpień

tu można umrzeć
dołączyć do stada opasłych wróbli
i bezkarnie buszować w słonecznikach

W końcu dojrzeć
opaść
jak zardzewiałe kasztany

pokłaść się ze zbożem
po zmierzchu

Sierpień

napatrzeć się tak
żeby wystarczyło na wszystkie te
leniwe wieczności.

Bo nigdzie indziej
nie będzie już tak

Kot, to chyba jedyne stworzenie, któremu nie grozi nuda. Już sama jego obecność, wydaje mu się być najbardziej fascynująca na świecie... A gdyby to, przypadkiem zawiodło, zawsze można iść spać.

a może dzisiaj dla odmiany, wrócić do tego co pierwsze
miast ludzkim głosem, przemówić
zwierzęcym gestem

utulić
dotknąć, musnąć, liznąć
oprzeć głowę

w cichej nocy
tak życzyć sobie

wczoraj

Sodoma wciąż prosperuje
na słupie soli
sex oferty się afiszuje.

Gdyby ze wstydu umierało się naprawdę, nikt by nie pomyślał, że może mieć miejsce coś takiego jak przeludnienie.

Z Piłata mam w sobie nieznośny ból głowy
na czas przed burzą

Nawet deszcz kapie na nas
tak samo

na złość wszelkim nieczystościom tego świata
obmywa ręce
z wymuskanym każdym paznokciem
nie zdartym o ściany
księżycowej poświaty.

Czekać można
długo

z odrobiną miłosierdzia
w imieniu
nie jego

a własnym.

Z drugą połową najlepiej łączy nas
dzielenie... kromki chleba, myśli, łóżka, szeptu...

no i łazienki.

Gdyby kocie oczy to były szklane kule
czaiłaby się w nich przyszłość
To nic dziwnego
że byłby dom
a w nim...

Nie stal nierdzewna, a fajery żeliwne
podłoga z żywicznego drewna
dywan puchaty
ogień solidny, dębowy w kominku
imbirowe ciasteczko, zmarzniętym
kieliszek żytniówki na kminku.
Zima przybyła z daleka
dolewająca do miseczek mleka.

I ten starzec, co butami po śniegu skrzypi
strudzony przysiadłby na szybie.
Kiedy wiatr zimny przygania kolejne wieczory
on skostniałymi dłońmi maluje śnieżne wzory

I choinka zielona, już nie sama,
trzy kłębuszki włóczki.
Przy stole miejsce
dla większych i maluczkich.

Ciepło dookoła
a w nim
grzeje się spóźniona jemioła

Ludziom
poduszka, żeby przyłożyć głowę,
pocałować tych kochanych
przed słowem

dobranoc.

napisany wieki temu przez kobietkę, która potrafiła zaplatać warkocze kometom...

ps. Oglądał ktoś dzisiaj kometę Ison?