Twórczość, doremi

zakochujemy się w pustym miejscu obok siebie
w chłodnej dłoni na spacerze
w kłótni z całym światem po której nie ma komu powiedzieć "mam tylko ciebie"
w ciszy przed snem bez smaku "dobranoc" na ustach
w drapiących okna gałęziach co budzą nas nad ranem

zakochujemy się na długo przed spotkaniem tej jedynej

Lubię patrzeć jak wzruszasz ramionami. Tak bardzo Cię nie obchodzę, że przy każdej okazji udowadniasz sobie moją nicniewartość. A ja lubię Cię w tym upewniać, więc robię te wszystkie podłe rzeczy, by móc gardzić Twoją krótkowzrocznością. Może zawsze byliśmy bezmyślni, patrząc na siebie? Jednego nie możemy sobie odmówić - potężnej wyobraźni, w której to szeptaliśmy o na zawsze, o zrozumieniu, zaufaniu, miłości... Może i nawet chciałabym przeprosić - mam za co, ale nie czuję już, żebym miała po co... więc polubiłam Cię takiego, jakim mnie widzisz, upierając się, że nawet nie patrzysz w moją stronę.

Zazwyczaj kiedy myślimy o życiowych celach robimy to z punktu widzenia przyjemności - co chciałabym mieć, osiągnąć, gdzie być, przy kim... Gdyby wpleść w te rozważania pytanie "na co jestem gotowa się poświęcić?" może realniej spoglądalibyśmy na marzenia?

Nie szukaj miejsc, w których będzie ci lepiej, ale takich, przy których docenisz to, co masz.

Ludzie, którzy nie potrafią zdefiniować emocji, jakie żywią wobec innych, mają tendencję do ich gloryfikowania. To cała prawda o miłości do kogoś, z kim nie możemy być...