Twórczość, DonCorleone

mam w sobie tę wiarę i nosze ją co dnia
w szerokich spodniach, inaczej to wygląda
na garbie wielbłąda, nakarmię ich ojca
idę w stronę słońca, do marnego końca

gdy ziomale w kojcach, czekają jak świnie
aż nakarmią z wiadra, rzucą im pomyje
mam swoje marzenia jak slim 8 milę
choć we krwi promile, i śmierdzę trotylem

Sycylia przywilej, cały czas tym żyję
choć biją jak kije, słowa nieprawdziwe
też mają dwa końce, zemścimy się synek
zmieścimy w gatunek, choć sam wizerunek

nie przypomina reggae, taka brutalna prawda
mentalna przepychanka, wysiadka na przystankach
sąsiadka na mnie wpadła, w kontaktach masz mnie kamrat
możesz zadzwonić zawsze, choć nie odbiorę racja

Skarbie popatrz gdzie jestem, musisz uwierzyć
Skarlet to przeminęło z wiatrem, Tytanic w górę uderzył
teraz kolejny zakręt, z bagażem przeżyć
idziemy na dno, co, jesteśmy niemi

Nakładam poprzez pryzmat na kartki
Opowieść życia odwiecznej walki
Świat idealny, przez rap paradoksalny
Z za krat przekaz werbalny przez wierze hifi
odrzuć te kalki,

dziś palę majki
Majkel we mnie mówi, rap jest niezniszczalny
jak Dark Vader nie daj się hańbić
Masz słabe karty, grasz bo poker pozwala
wygrywać charakterem,

słaby niech wypierdala
Rap to dobra rada, wrak człowieka w ratach
oparty na blatach, obdarty na blachach
zarabia to prawda, choć sprawa nie jest fajna

Chodź to moja bajka, rap niezapominajka
to moja kartka, pocztą na święta
tak się naświetla, reklamy w meilach
Trzecia kolejka, leje od serca
dla brata w wersach, o rapie ta piosenka

Rap jest moją matką, odkąd ona odeszła
I zamiast w jej ramionach smutki topiłem w wersach
to on mi dawał siłę, mówił nie możesz przestać
Dopóki w siebie wierzysz, przyszłość jest w Twoich rękach

To co dała mi ulica i te szare osiedla
To te pieprzone nałogi od których ciężko się oderwać
Znajomi klamka pętla, znajomi szklanka kreska
bez pomysłu na siebie szybko musieli przegrać

Poznałem miejsca, twarze i uczucia
Tych czarno-białych ludzi którzy utkwili tutaj
Codziennie praca lub eskapady z wózkiem
Życie kosztuje i jest cholernie krótkie

Nazwane jutrem, nadzieje że się zmieni
Spływają hurtem, bo wieje w stronę źrenic
Bywają smutne koleje losów dzielnic
Dostałem szansę nie mogę tego skreślić

ja nie będę płacił latami za posiadanie
życie mam jedno nie pozwól mi Panie
na to żeby zamknęli, za gram kryminale
panowie w garniturach żyjący ponad prawem

nie wolno, nie wolno bo to zakazane
oddajcie mi moje ja wasze zostawię
nie chce waszej jałmużny, nie chce waszego chleba
nie będę głosował i stłamsić się nie dam

bo gdzie wolność słowa zapisana w konstytucji
to wszystko ku chwale rządowych instytucji
a synowie Dża dzisiaj chcą rewolucji
strażnicy Babilonu, są źli i okrutni

opuśćmy Alkatraz, musimy wyjechać
Ej bracia i siostry nie ma na co czekać
Zbawienie w Syjonie, jest nas coraz bliżej
nie dajmy się parzyć rządowej pokrzywie

siemano to lustro kłamie jak telewizja
dziś rano okazję miałem popatrzeć z bliska
na oczy w wielu barwach, których nie można określić
na oczy brudne od światła, jak szalet miejski

ten zalew sterty, planów co niegdyś
znaczyły szlaki, do celów które były ponad tym
bez partyjności branży, bez intymności tłamsi
życie marzenia w skali, w której jesteśmy mali

nieistotnymi pionkami, i nigdy się nie poznamy
chociaż podobno kochamy, partnerów którzy z nami
za nas życie by oddali, bo nigdy nie wybierali
między sobą a miłością te wersy znów ich złoszczą

bo niosą prawdę okropną, o zwierzęcym instynkcie
gdzie najważniejszą potrzebą jest zachować swoje życie
altruizm? znakomicie, tylko w nielicznych przypadkach
obyście nie musieli na sobie tego sprawdzać

kiedy upadasz dzieciak, zawsze możesz się pozbierać
daje Ci ten materiał, otwórz oczy to jak perła
to jednoczyć ma w sercach, wasze drogi na osiedlach
jest ubogi tak to żebrak, stara koszula i serdak

wydaje się jakby przegrał, skończył swego życia serial
który kręcił na tych pętlach, porywając się na zakrętach
wyrywając sprawy do sedna, rzeczywistość jest misterna
koszulka xxl-ka, tu nie oddaje wagi,

kto godny jest uwagi stare najki jeansy baggi
otwórz oczy to nie stany, stary znowu najebany
tracą wiarę momentami, opłaconą monetami
niezmąconą marzeniami, może jednak to wygramy

pali się ten obraz smutku, na planecie krasnoludków
na komecie myśli struktur, idą w eter bez szacunku
te melodie pełne buntu, otwórz oczy na podwórku
ilu skończyło na sznurku, jeden Bóg wie świat absurdu

nie powiem fałszywy bracie, leję kolejną setkę
prawdziwy nie w atrapie, oni wciągają kreskę
prawilny na terapię, nie wchodzi w tą samą rzekę
wypijmy za to flachę, choć nigdy nie była lekiem

starzy odchodzą z wiekiem, młodzi przez narkotyki
te zwrotki idą w eter, a wszyscy mówią wypij
gdy zmysły mają tiki, już wyschły kołnierzyki
brudne jak sam Neapol, tata idzie z wypłatą

i na co ja przeznaczą, pracą wyleczą rano
wieczorem go doprawią, ten kac paralizator
alko defibrylator, banknot sprawi to samo
van Gogh czy Michał Anioł, sama łasiczka z damą

czy nawet sam dekalog, jest obcy ich wyznaniom
ich panie pragną ramion, nie pozbędą się znamion
wyrytych w ich personie, te poniszczone dłonie
składają się pokornie, Ty zapytasz o kontekst