Twórczość, deathRider

Był człowiek, którego każdy inaczej postrzegał. Jedni widzieli w nim pocieszyciela, anioła stróża, noścę dobrej nowiny oraz ostatniego z zasadami. Inni z kolei widzieli w nim oprawcę, szatana, demona, konserwatystę. A on sam widział siebie jako jednego z wielu, tych którzy mają ambicje. A ja widziałem w nim nadzieję, miłość, dobre obyczaje i lekką złośliwość, jednak po dziś dzień nie wiem dlaczego ci, którym pomagał podcieli mu skrzydła, a wrogowie jego, w geście dobrej woli, dali mu miecz do obrony. Czy tylko ja pragnąłem podać mu rękę? Dziś nie ma wrogów i nie ma przyjaciół, pozostał mu tylko jeden: on sam (i wróg i przyjaciel w jednej osobie).

Problem przeciętności: wybór pomiędzy wydeptanymi ścieżkami.
Problem wyniosłości: wybór pomiędzy ścieżką wydeptaną, a ściężką, której jeszcze nie ma.

Stanąłem na szczycie swoich możliwości i zobaczyłem, że tam dalej są kolejne szczyty-wyższe i były tylko ukryte. Chyba właśnie dlatego dobrze jest wdrapywać się na szczyt.

A teraz zadaj sobie pytanie czy ty dotarłeś na szczyt i spojrzałeś co jest dalej, człowieku?

Kiedyś ktoś powiedział, że "Dla prawdziwego faceta idealna kobieta to kochana kobieta. Wszystkie inne kobiety są jej pięknym tłem". A ja jestem prawdziwym facetem, więc nie gniewaj się gdy spojrzę czasem na inne, bo to tło podkreśla jedynie ideał. Mój ideał ;D

Mówisz wiele,
Lecz ja lubię to.
Lubię słuchać jak mówisz
Lubię patrzeć jak czytasz,
Lubię, gdy uśmiechasz się.
Lubię, jak patrzysz na mnie,
Twe oczy takie piękne są.
Blisko być chcę
I przytulić się.

Największy czyn pokazujący zaufanie dla drugiej osoby?
Przełamanie strachu i pokazanie swego serca.

Dziwne, ale nigdy nie chciałem być tak blisko ciebie,
Dziwne, ale nigdy nie podejrzewałem o to siebie.
Dziwne, ale czas coś zmienił,
I wody mego oceanu spienił.
Dziwne, ale świat mnie popchnął w Twą stronę,
Bo nie chciał mnie wyrzucić jak starą oponę.
Dziwne, ale świat dał szanse nową,
Chyba za losu namową.
Dziwne, ale coś poczułem do Ciebie,
Coś co nakazuje zmienić siebie.
Dziwne, ale nowy kurs już obrałem,
I w nowe ubranie się przebrałem.
Dziwne, ale to chyba nie ja jestem,
Chyba opatrzoność mnie zmieniła.
Dziwne, ale pragnę tego,
Niczego innego, ani owego.
Dziwne, ale zmienie się dla Ciebie
I pewnie też dla siebie.
Ciekawe, czemu me serce ruszyłaś
I kamienną twierdzę zburzyłaś.
Ciekawe, czemu zbliżyć się pozwoliłaś,
Czyżby do mojej osoby się myliłaś?
Ciekawe, czemu chwili słabości nie przebaczyłaś,
A potem się do mnie przytuliłaś.

Dziwne, ale ciekawe.
Ciekawe, czemu dziwne.

Gdybym zamiast słów mogł przekać myśl i gdyby zamiast niepewności czynów mógłbym pokazać czyny od serca, poznałabyś mnie w całości i wiedziałabyś, czemu me czyny są niepewne, a słowa się plączą.