Twórczość, betelgeza

Sztuką jest pisanie książek, które z czasem uzyskują wartość narodową. Sztuką jest malowanie obrazów, które przetrwają w sławie wiele wieków. Sztuką jest rzeźbienie w drewnie, szkle.. Sztuką jest także śpiewanie. Lecz czy kiedykolwiek ktoś zastanawiał się, czy uczucia, takie jak cierpienie czy miłość, również są sztuką?
Sztuką jest cierpieć godnie, nie raniąc swych bliskich i nie obarczając wszystkich dookoła swoimi problemami. Sztuką jest kochać, nie żądając niczego w zamian.

Spieniona, czerwona, jedwabna pościel
Słodki zapach palących się świec
Zmysłowa muzyka, truskawki z bitą śmietaną
I dwa przytulone ciała, okryte nagością.

Siedziała zanurzona w fotelu, w kominku smutno trzaskały polanka łuczyny. Kapcie porzucone koło fotela tęskniły za dotykiem jej stóp. W dłoni trzymała gorący kubek mleka i myślała nad tym, jak wspaniale byłoby mieć obok siebie mężczyznę, który kochałby ją za to, jaka jest. I wcale nie chciała być samotna, bo samotność bardzo boli.

Niebo koloru dojrzałej pszenicy przesłaniały zwichrzone chmury o złotobrązowej barwie. Ostatnie promienie słońca przebijały się przez nie, tworząc poszarpane pasmo żółci. Linia horyzontu z jednej strony była w kolorze jesiennych liści, z drugiej częściowo przysłonięta przez drzewa o rozłożystych koronach, których ciemna zieleń łączyła się z czernią. Na środku znajdowało się ogromne jezioro, a na jego pomarszczonej powierzchni odbijało się skłębione niebo. Nisko leżąca gałąź skąpana była w złocistej poświacie, która utworzyła się na tafli rozlewiska, zachęcając przybyszów do orzeźwiającej kąpieli. Po obydwu stronach wody wiła się rozległa łąka poprzetykana kępkami wrzosów.
Izabella raz jeszcze objęła spojrzeniem zachód słońca, zachwycając się jego nieskalanym pięknem, stworzonym przez boską ręką, w której znajdowała się ogromna moc nad wszystkim, co ziemskie. Nigdy nie [...]