Twórczość, azalia_20

Słodycz przepasana jadem, spływa z Twych ust.
Namiętność przykryta chęcią zdobycia –
okrywa Twe ramiona.
Przeszywające spojrzenie, malujące
na mej twarzy rumieniec wstydu.
Niecierpliwa dłoń, wprawiająca ciało
w rozkoszny taniec.

Jedno skinienie i wiesz,
że nie ma już odwrotu.
Jedno słowo by mieć
pewność, że to dzieje się.

Skryci w ciemności nocy
ulegamy „chemicznej” ekscytacji.
Byle razem, byle z dala od ludzi.
Wyzbyci skrupułów, kaleczymy
swe ciała, psychikę i dusze.

Nie mówimy o miłości,
Nie mówimy o przyszłości
- liczy się tu i teraz.

Egoistyczni w swym działaniu,
pozbawiamy się złudzeń.
Stojąc twarzą w twarz, doświadczamy
celu rzekomego uczucia.

W ciemnej uliczce ten ostatni raz
mijają się nasze spojrzenia.
Bez słowa odchodzimy do swych
codziennych obowiązków -
by o świcie jutrzejszego dnia,
nie dostrzec siebie obok zwykłego,
szarego przechodnia.

... kiedy kochasz całym sobą, nie liczysz zysków i strat - dostrzegasz tylko zyski.
... kiedy ranisz, czynisz to bez opamiętania...
... kiedy mówisz kocham, odczuwasz pustkę...
ale, gdy tylko spoglądasz w te oczy wiesz, że nie tak miało być.

Gdy dotykasz mnie, pamiętaj o celu jaki temu przyświeca. Jednocześnie nie zapominaj, że kryje się w tym manipulująca Tobą siła.

Femme Fatale

Zrodziła się ze mnie.
Pogwałciła prawa i zasady.
Zrujnowała przyszłość.
Upokarzając wielu,
oszpeciła myśli.

Femme Fatale – przyodziana w czerń,
stąpa dumnym krokiem.
W swej wyimaginowanej boskości,
zasiada na tronie.
Męski orszak błaznów –
wije się u jej stóp.
Nad nią niezmącona miłość.
Pod nią wyjąca z rozpaczy nicość.

Czeka, nasłuchuje - zdobywa.
Szacunek, wrażliwość, litość –
obce są jej działaniu.

Uśmiechem, dotykiem, spojrzeniem –
wabi ofiarę. Rozpościerając wokół niej
swą aurę, stopniowo tłumi zmysły.

Wyzbyta skrupułów w trakcie agonii
- odprawia rytualny taniec.

Nie ugnie się przed nikim.
Nie cofnie się przed niczym.

Tak więc trwa: w ciele, duszy i umyśle kobiety.
Czekając, nasłuchując – osiąga cel…