Twórczość, Arafat22

Kochana mamusiu dziś piszę do Ciebie
twą miłość w tych wersach chciałbym wynagrodzić.
Inni mają łatwiej, kupują prezenty
a ja mam pół roku i nie umiem chodzić.
Gdy wczoraj zasnęłaś dając mi całusa
myślałaś że również ja słodko śpię.
Lecz wtedy na ucho szepnąłem tacie
że chciałbym napisać dla Ciebie ten wiersz.
Tak z jego pomocą dziękuję Ci za to
że przez Twoją miłość dziś jestem tu.
Za dziewięć miesięcy noszenia pod sercem
za każdy Twój całus w me czółko do snu.
Za codzienny uśmiech i troskę, opiekę
dziękuje Ci bardzo i wiedz KOCHAM CIĘ!
A ten mały wierszyk z małego serduszka
niech będzie przy Tobie w ten cudowny dzień.
Na pierwszy dzień mamy, na wieczną pamiątkę
co w sercu zachowasz na całe życie.
Swą miłość i wdzięczność dla wspaniałej mamy
napisał półroczny synek.......Filipek.

Kocham Cię Mamusiu

Odcinasz dzień jak pętle, ta ławka jest znajoma
za kwadrans północ wbije, dziś noc Twą skradnie ona.
Te myśli są tak chore, sen z krzyżem głową w dół
ilu z was mnie zrozumie, ilu poczuje ból.
Siadam i szukam kartki, zgubiłem ją jak na złość
atrament w mojej głowie ma znacznie większą wartość.
Jak spamiętać to wszystko, na ławce snuje plan
gdy czytasz jesteś ze mną, dziś twą atencje mam.
Północ wybiła właśnie, od nowa leci czas
noc oddala nas właśnie, bym znów zacisnął pas.
Każdego dnia tak walczysz, studencka ciągła sesja
gdy wraz z mrokiem Cię znajdzie, znajoma Twa....depresja.

Każdy w swym życiu szuka wyzwania o którym dumnie kiedyś opowie.
Odwagi ludziom brakuje w sercu, lub strach blokuje ich chęci głowie.
Czas chciałby ręce me mocno związać, sen też mnie zdradził, zrobię to dziś!
Hamulcem nie będzie zegar na ścianie, moje wyzwanie to jest ten list.
Ale czy serce w noc tą otwarte? Wraz z moim piórem zagra tu duet?
Myśli kieruję już w Twoją stronę, uczucia wyżej bo gdzieś nad chmurę.
Chociaż powodów za co Cię Kocham, jest wiele więcej, wybrałem dziesięć.
Ilekroć mówię wiosna jest piękna, Ty zaś za piękną uznajesz jesień.
Einstein by poległ od przeciwności, które tu iskrzą, żyją, w Nas są.
Kocham Cię, Ty jesteś moim biegunem, choć nie zdobytym, mam już Twą dłoń. [...]

Pierwszy tatuaż mam w prawym oku
wiara w nim żyje, nie czyni cuda.
Związany z miastem, lecz nie pod blokiem.
witam dzień hasłem "Teraz się uda"
Kto jest autorem, dał ten amulet
daje mi szanse wstać kiedy runę.
A gdy wykonam Syzyfa pracę
prócz w oku błysku, poczuje dumę.

Drugi tatuaż nie zdobi nogi
przewidział jednak co czas przyniesie.
Uczucia w ludziach rodzą się wiosną
moje spóźnione dostarczył wrzesień.
Jedna planeta kreśli nam drogi
dla Niej i dla mnie przeciął je los
Ty za swą lubą dasz się pokroić
ja oddam życie już za mej głos.

Trzeci tatuaż niesie dwa krzyże
potworny ciężar, dziś już go znam.
Depresja nie wola nigdy "Pomocy!"
śmieje się nawet do pustych ścian.
Stworzyłem kościół wysoko w górach
dziś tam w spokoju modliłem się.
Zmniejszając drogę która nas dzieli
nie wierząc w obłudną, niedzielną msze.

Czwarty tatuaż to przyjaciele
ktoś obcy dłoń swą, obcemu dał.
Często porankiem i na skraju nocy
biegniemy z życiem przed siebie w dal.
To nie zawody o złoty krążek
zero obłudy, rzucania kłód.
Nie akceptujemy fałszywych masek
lecz smakujemy spokojnych snów.

Piąty to pasja i przywiązanie
Rzymianin mały, choć miasto na R.
Utożsamiony z samotnym wilkiem
co z wschodem słońca robi krok w cień.
Moja drużyna, żywa legenda
w sercu mym wynik zawsze otwarty.
Wielbię też wilki już po za stadem
wciąż wykrzykując "No Totti No Party"

Urodzony wśród łez szczęścia
gołą stopą ruszył w świat.
Wtedy był jak czysta kartka
którą ma zapisać czas.

W życiu bratniej duszy szukał
wciąż do przodu mocno gnał.
Wiele razy się przewrócił
często nad przepaścią stał.

Samotność zwalczał dystansem
Maraton mu bratem był.
Znasz tą chwile gdy przed metą
biegniesz mimo braku sił.

Czasu nigdy nie dogonił
w medalach go jednak skrył
Zniszczył stawy, setki butów
lecz przynajmniej wie że żył.

Było ich trzech w kolejce po talent
Miejsce w szeregu ustalił los.
Pierwszy chciał skakać co skok to dalej.
Drugi mieć siłę i bić jak młot.
Trzeci chciał rekord prędkości ustalić
w każdej czynności wciąż liczył czas.
Jako egzamin mieli zadanie
by w lustrze prawdy odbić swą twarz.

Pierwszy w odbiciu dostrzegł upadek
kontuzja i koniec pięknej kariery.
Drugi swą siłę jak Samson stracił
gdy otoczyły go flesze, kamery.
Trzeci zaś w lustrze rekord ustalił
lecz całe życie zabrał mu czas.
Każdy do tyłu krok zrobił wtedy
by zastanowić się jeszcze raz.

Talent z kolejki czy ten wrodzony
odmieni każde ludzkie istnienie
Zanim wyciągniesz w kolejce rękę
zrozum pokorę i poświęcenie.

Stąpam po niebie, sam gdzieś bez celu
szukając tych, których dziś z nami nie ma.
Jestem zamknięty, wieczny labirynt
każda z tych liter wyciąga mnie z cienia.
Moje enigma, tu życie skryłem
mój kod Da Vinci, to zwykły wiersz.
Testament w wersach często ukrywam
epilog prawdy rozczyta śmierć.
Lecz nie ja wybiorę godzinę zero
chwilę co cieniem okryje twarz.
Doceniaj tych co w życiu twym słońcem
dziękuj za uśmiech nim minie czas.
Tak wielu rzeczy sam nie zrobiłem
widzę je z góry stąpając tu.
Moją pokutą za wszystkie błędy
jest każdy wiersz gdy szukam snu.
Nagle w tym niebie dostrzegam dziurę
odruchem ręki tą kartkę rwę.
Lekarstwo działa ...trzy kropki stawiam
koniec na dziś po prostu śpię.

Jakiego kształtu są dziś kryształy
dzielone przez mróz i promień słońca.
Ciepło poranka całe zabrały
mają zaś list od mroźnego gońca.
W nim dobrze wiadomość ode mnie skryta
stopnieje gdy ujrzy Twój piękny wzrok.
To dzięki Tobie mogę oddychać
dla Ciebie serce me bije rok w rok.
Gdy to odczytasz za oknem zima
mróz nadal mrozi, nie szukaj sensu.
Ten wiersz rozpuszcza wszystkie kryształy
lecz tylko te złe stworzone w sercu.
Gdy szczerze kochasz masz w nim sam ogień
gdy kogoś braknie tworzy się lód.
Kocham Cię i zawsze będę Twój skarbie
po chwile gdy czas ześle nam wieczny chłód.

Biegłem , zatrzymałem, doceniłem , dojrzałem.
Biegłem, znalazłem , kocham , na zawsze.
Biegniemy , żyjemy , szczęśliwi , umrzemy.

Dźwięk uśpiony nigdy nie umarł
daj mu nadzieje i połóż dłoń.
W sercu choć cisza i późna zima
zbudzi wnet wiosnę ten jedn ton.
Kurz przykrył wszystko otulił puchem
mając wspólnika a był nim czas.
Chwyć więc ten zeszyt odczytaj nuty
a w tej muzyce dziś znajdziesz nas.

Zawsze dywan miał w życiu czerwony
witał go co dzień las znanych rąk.
Szedł więc przed siebie nie chcąc postoju
czas zaś odmierzał mu złoty gong.
Raz się zatrzymał by dać autograf
spojrzał gdzie za nim idzie ten tłum.
Lecz już nie było przyjaznych dłoni
każdy ustami mu w plecy pluł.
Morału szukaj więc w swoim życiu
czerwony dywan zniszczy nasz czas.
Zatrzymaj się i własną dłonią
sprawdź czy nadal suchą masz twarz.

Gdy los każe Ci upaść
moja ręka tam będzie.
Skarcę go i podniosę
nim upadnie me szczęście.
A gdy ze mną stoczy bój
mając władze jak Cezar.
Wykręcę w górę ten kciuk
nim odejdę do nieba.