Depresja

Odcinasz dzień jak pętle, ta ławka jest znajoma
za kwadrans północ wbije, dziś noc Twą skradnie ona.
Te myśli są tak chore, sen z krzyżem głową w dół
ilu z was mnie zrozumie, ilu poczuje ból.
Siadam i szukam kartki, zgubiłem ją jak na złość
atrament w mojej głowie ma znacznie większą wartość.
Jak spamiętać to wszystko, na ławce snuje plan
gdy czytasz jesteś ze mną, dziś twą atencje mam.
Północ wybiła właśnie, od nowa leci czas
noc oddala nas właśnie, bym znów zacisnął pas.
Każdego dnia tak walczysz, studencka ciągła sesja
gdy wraz z mrokiem Cię znajdzie, znajoma Twa....depresja.