Twórczość, aniolupadly181010

I choć niektórzy wykazali się brakiem szacunku ,
Mój płomień w sercu do Ciebie nigdy nie zgaśnie.
Życie za życie! Kocham Cię, siostro ...

Na kartce napisać pragnę,
Uczucia prawie zapomniane.
gdzie serce z miłości płonie
Do osoby , którą mam w głowie.
Choć za mną kruka cień,
z uśmiechem znów witam dzień.
Z nadzieją odliczając czas,
by spotkać się nie pierwszy raz .
Bo znów płonie moje serce ,
Jak te najpiękniejsze świece.
I gdy czuję tych świec zapach ,
chcę o Tobie ludziom opowiadać .
Jak każdego dnia chcę poznawać,
coraz większym uczuciem obdarzać,
potrawy z serca dla Ciebie doprawiać,
w każdej wolnej chwili rozmawiać
I cały mój wewnętrzny świat pokazać.
Bo jesteś tego wszystkiego Warta,
Nawet przeprowadzki z Tobą na koniec świata.

Zaczynam układać siebie w całość.
Bez zmartwień, bez toksycznych ludzi, z nadzieją wybaczenia tego co od lat mam w głowie.
Uśmiecham się od niedawna szczerze jak nigdy .
Bo przecież nie jestem takim człowiekiem za jakiego ludzie mnie mają. Jestem o wiele lepsza , ale tylko dla tych, którzy przy mnie trwają.
Kocham tę garstkę ludzi . Kocham siebie . To jest najważniejsze.

Nie ma potrzeby wiecznego pośpiechu . Ja się nauczyłam tak chodzić spokojnie po świecie. To mi pomaga też w ogarnięciu spokoju duszy . Opanowanie i spokój jest ważna cechą dobrego życia w złym świecie .🙃

Jaki piękny jest ten świat,
pełen biało-czarnych barw.
Pustka w sercu i samotność .
Ciemna rzeczywistość,
to już jest codzienność.
Idąc w deszczu bez słów,
bez myśli w głowie.
Bez ciepła w sercu ,
Idąc przez las przed siebie .
Szukając tego co może
zmienić życie na lepsze .
Zgubiłam się.
Nie umiem sterować własnego życia.
Błądze między drzewami,
w oczach ze łzami.
I brakuje tylko wciąż
tego ciepła w sercu .
Brakuje jeszcze tych
wspomnień dobrych.
Umysł umiera i chore serce
zamknięte na cały wszechświat.

To już kolejny rok bez ciebie siostro Ukochana.
Z każdą rocznicą coraz trudniej jest żyć z myślą,
Że juz więcej Cię nie zobaczę.
Chyba nigdy nie pogodzę się z tym losem..

Syf i budrel to mam w głowie.
Armagedon -ci podpowiem.
Przez wiecznosc z usmiechem
Kroczyc juz nie mogę.
Zamilknę niebawem...
Bo na siłe rozmawiac nie potrafię.
Świat ponury dookoła.
Brak miłości, przytulenia..
Zbyt wiele nerwów znów we mnie.
Czy doczekam sie barw szczescia,
Jak te co czasem widzę we śnie?
Ile można czekać...

Wokól tyle fałszywości, niczym opętana sekta.
Łańcuchem na dno, człowieka przemierza.
A w jednej garści dobrych ludzi policzyć można.
Garstka przyjaciół- za których życie oddam.
Słowo dziękuje dla nich to za mało.
Liczą się czyny, które w dobrym momencie ,
Wyjda na światło dzienne .
I dziękuję Bogu, że pokazał mi tą drogę,
Którą miałam Twardo kroczyć,
By spotkać dusze dobre.
I wspominając chwile z przyjaciółmi,
Łezka już z oczka wychodzi-
To szczęśliwa łezka w podziękowaniu.
Za to, że Nie tylko w dobrych chwilach
przy mnie trwacie Nieustannie .
I nie tylko na tym świecie-
w drugim też bedziemy razem.
Bo razem budujemy most na szczyt.
I mur, którego nikt nie zdoła zniszczyć.

Trudno jest tak żyć...
Bez serca, które tak mocno się Kocha.
Straciłam, nie pierwszy raz. Straciłam poraz ostatni.
Mimo wszystko...
Nikt nie dał sercu mojemu tyle szczęścia co Ty.
Pierwszy raz widziałam tyle kolorów na raz-dzięki szczęsciu,
Które trwało tak chwilę...
Jak nigdy uśmiechałam się szczerze, niczego się nie wstydząc.
I dziękuję za to Ci. Niestety już niemam prawa dziękować na kolanach...
Całując piękne , Twoje kolanka..
Ale przecież nie zrobiłam nic ..
Nie skrzywdziłam, starałam się ze wszystkich sił by dać z siebie wiecej niż mogłam dać..
No cóż. To już nie istotne-przepadła miłość piękna. Przepadła na zawsze. To koniec.

Ty możesz wszystko.
Możesz krzyczeć na mnie,
Nawet możesz mnie bić.
Ja nadal będę Cię Kochać całym sercem.
Mogę Tobie podać nawet nóż w rękę.
Bo świat bez Ciebie biegnie w stronę Otchłani bez wyjścia.

Znów papieros za papierosem w ręce.
A przecież to skraca życie.
Zabija organizm, lecz pomaga przetrawić
Psychiczny ból i uspokaja przed kolejnym ,
Cholernie bolesnym rozczarowaniem.
Zmazano tęsknotę, na chwilę za innym człowiekiem.
Choć ten człowiek, mimo wszystko od dwóch lat,
Nie jest toksycznym człowiekiem.
Tęsknota znów wraca.
A ból po kolejnej porażce, wcale nie przepada.
Dwie osoby znaczące tak wiele,
Z ludzi nadal istniejących w tym świecie,
Opuściło mnie... nie mając pojecia ,
O wodospadzie łez i rozkruszonym sercu.