Idąc przez las.

Jaki piękny jest ten świat,
pełen biało-czarnych barw.
Pustka w sercu i samotność .
Ciemna rzeczywistość,
to już jest codzienność.
Idąc w deszczu bez słów,
bez myśli w głowie.
Bez ciepła w sercu ,
Idąc przez las przed siebie .
Szukając tego co może
zmienić życie na lepsze .
Zgubiłam się.
Nie umiem sterować własnego życia.
Błądze między drzewami,
w oczach ze łzami.
I brakuje tylko wciąż
tego ciepła w sercu .
Brakuje jeszcze tych
wspomnień dobrych.
Umysł umiera i chore serce
zamknięte na cały wszechświat.