Twórczość, alagg

Naszą naturą jest tworzenie, nadmierna konsumpcja oddała nas od przeznaczenia i wpędza w depresję.

Gdy niezwykłe wyobrażenia niespodziewanie stają się rzeczywistością, okazuje się że są całkiem zwykłe.

Gdy podejmuję ryzyko ludzie myślą, że się nie boję. Nieprawda. Boję się, cholernie. Staram się jak mogę to ignorować.

Zazwyczaj mocno się przed tym bronię, właściwie nigdy tego nie robię, zawsze jestem przygotowana i mam wszystko przemyślane. Ten dzień nie różnił się od innych, jednak nie miałam wszystkiego przeanalizowanego, zaplanowanego i ułożonego jak zwykle. Kolejny zjazd na studiach, poszłam na poranne zajęcia. Zadowolona, że są tak ambitne dopiero po dwóch godzinach zorientowałam się, że pomyliłam sale, a moja grupa siedzi na całkiem innych ćwiczeniach. Niewzruszona siedzę i zastanawiam się co robić, do końca zajęć zostało 40 min, korzystam z porady prowadzącego, który bez skrępowania sugeruje by pojawić się na tamtych zajęciach. Nie pakuję się, wychodzę, zostawiam notebook z prośbą o przypilnowanie mojego miejsca.
Właściwie nie zastanawiam się nad tłumaczeniem, wymyślaniem kolejnych powodów, żadne korki, objazdy, poranne wizyty u lekarza [...]

Naprawdę sobie to wyobrażasz? Widzisz to jak pełen fascynacji ze mną codziennie rozmawiasz? Wiesz jaką kawę lubię, pamiętasz o moich urodzinach, dostaję od Ciebie kwiaty? Myślisz, że potrafisz to wszsytko robić? Spędzać czas w gronie mojej rodziny, zapraszać mnie do swojej, jeździć na wspólne wakacje i weekendy? Umiałbyś trzymać mnie za rękę, gdy na drodze życia trudne decyzje, czy też słuchać moich obaw, a przy tym tworzyć wspólną przyszłość? Zabrać mnie do kina, na nocną przejażdżkę albo chociaż herbatę z termosa? Przez tyle lat nie zrobiłeś żadnej z tych rzeczy. W jaki sposób miałbyś zacząć akurat teraz?

Niczego się nie spodziewaliśmy. Szczególnie, że to się kiedyś skończy. Życie zawsze daje nam to, czego się nie spodziewamy.

W końcu miałam siłę powiedzieć: nie. Już cztery dni nie zmieniłam zdania. Czy nadzieja jeszcze wygra?