Twórczość, Akordeonistka

Bóg patrzy cały czas. Ale kiedyś musi mrugnąć. I właśnie nasze nieszczęście dzieje się wtedy kiedy on na jedną sekundę zamyka powieki.

Każda osoba jest niczym książka. Codziennie przebywając z nią czytamy kolejną kartkę, kolejny rozdział jej życia. A na koniec przy jej śmierci widzimy spis treści.

Gdy dorastałam, często myślałam:
Jakie to życie ja będę miała?
Będzie wesołe, czy będzie smutne?
Będzie szczęśliwe albo okrutne?

Życie szczęśliwe mi się marzyło.
By to, co piękne się nie kończyło.
Bym wszystkich ludzi bardzo kochała
I do nich zawsze się uśmiechała.

Bym z Bogiem dobre kontakty miała
I nigdy o Nim nie zapomniała.
Umiała kochać, kochaną była,
O kimś kochanym po nocach śniła.

Dziś wiem, że życie czasami rani.
Niby jest ono usłane różami.
Nie wiem dlaczego więcej kolcami,
A mniej płatkami...

Te kolce róży tak mocno kłują,
Że całkowicie życie rujnują.
Pachnące płatki gdzieś wiatr rozwieje
I człowiek całkiem traci nadzieję.

Nic Cię nie cieszy i nie raduje,
Bo ostry kolec Twe serce kłuje.
Co było piękne - widzisz z oddali,
A pod nogami grunt Ci się wali.

Dobrze mieć wtedy kogoś bliskiego,
Żeby się wtulić w ramiona Jego.
Na chwilkę świat ten staje się inny,
Taki beztroski, piękny, dziecinny.

A w naszym sercu wtedy zagości,
Taka bez kolcy, czerwona róża
- Róża Miłości.

Może też kiedyś taką dostanę.
Wtulę w me serce
W kimś zakochane.

Chłopcze podaj mi swoją rękę,
Nie wiem czego się boisz.
Czasem się do mnie uśmiechasz,
Tym gestem me serce koisz.

Do ręki włóż jeden kwiatek,
Przecież to mały wydatek.
Dla mnie to radość duża,
Może to być skromna róża.

Wieczorem przyjdź na spotkanie,
Przy mnie nic złego Ci się nie stanie.
Nie wiesz jak bardzo bym się cieszyła,
Gdybym na prawdę Cię zobaczyła.

Ja też bym Tobie rękę podała,
W oczy patrzyła, ładnie uśmiechała.
Idąc spacerkiem tylko we dwoje,
Ja skradnę Ci Twoje serce...

...a oddam serce moje.

Pora dorosnąć. Szczęście istnieje tylko w filmach, przyjaciele tylko czekają na okazję do zerwania przyjaźni i uganiania się za innymi, społeczeństwo dzieli się na szyderców większych i mniejszych - zupełnie jak faryzeusze w piśmie, no nie? A sny? A sny to tylko wytwór naszej chorej wyobraźni. A marzenia...? Po co mówisz, że marzenia się spełniają. Dobrze wiesz, że to bujda. Święta, święta. Czas spokoju, pogodzenia się z nieprzyjaciółmi i czas miłości. Szkoda, że to tak pięknie brzmi tylko na piśmie, z ust mentorów. Szkoda. Jeśli ktoś kogoś krzywdzi, Ty rzucasz się i zbierasz resztki godności ofiary dodając jej swoją godność. A jeśli krzywdzą Ciebie? Stoisz pośrodku pustki. Nikt nie wyciągnie w Twoim kierunku ręki. Człowiek człowiekowi wilkiem. Zniszczenie psychiczne boli bardziej od fizycznego. Szkoda, że tak mało osób o tym wie. Szkoda, że tak mało to respektuje. I nasuwa się myśl dziedziczona z pokolenia na pokolenie "Jak się dziad topi, to nie podaj ręki bo cię wciągnie". A ja wierzyłam w "Jak ktoś komuś coś, choć niewiele ale zawsze". I co miało wisieć utonęło w niespełnieniu.

Wesołych Świąt... mówili. Smutne - uczynili.