Twórczość, zugimihau

Wspięłam się na palce
Najwyżej jak umiałam
By wejrzeć za furtkę
Twojej zmęczonej duszy

Pchnęłam drzwi
Nie stawiały oporu
Jakby ich tam
W ogóle nie było

Ruszyłam na przód
Tak delikatnie jak potrafiłam
A stopy zaczął oplatać
Popiół spalonych dni i lat

Nie czułam ciepła
Wszystko wystygło
Na kamienny lód

Odetchnęłam głęboko
A powietrze z mych płuc
Rozdmuchało ostatni żar
Który przerodził się w płomyk

Płomyk nadziei
Że nasze splecione dłonie
Dadzą mu najlepsze schronienie
Przed wszystkim
I niczym
Tego świat

Zatrzymałem się przed lustrem
Chyba pierwszy raz
Od kilku lat dokładniej

Zobaczyłem człowieka
Sprzed kilku lat
Z piersią
Oddechem życia wypełnioną

Człowieka marzeń i konsekwencji
Który zdarł kilka par butów
Choć miał tylko jedną

Człowieka, który
Parzył się od lodowatych serc
I marzł
Gdy serca płonęły

Który dziś wytarł kurz
Z klucza od szafy
Zamkniętej duszy

Wyciągnął róże
Sprzed kilku lat
Rozwiniętą i czerwoną
Jak nigdy dotąd.

4.11.2019 back.

Tańczę z kroplami
Które deszcz
Łaskawie zostawił
Na szybie

I chwytam w garść
Płomień z kominka
W ten chłodny wieczór
A on nie parzy
Z daleka

Zostawiam na lustrze
Smugi oddechu
Na których
Wypisuję
Twoje imię

I mieszam
Raz w lewo
Raz w prawo
Herbatę
Choć wcale
Nie słodzę

25.11.15

dziś wieczór
pozwoliłaś mi zostać
magikiem

zmieniłem coś
co zostało niezmienne..

zaczarowałem oddech
w dotyk
i wędrowałem nim po Twojej szyi
raz po raz
zanurzając dłonie w źrenicach

przyglądałem Ci się
swoimi dłońmi
z zamkniętymi oczami
a serce
zapamiętywało każdy
kawałeczek skóry

słuchałem Twoich słów
choć wargi nawet nie drgnęły
a kąciki ust
namalowały nam uśmiechy
a wszystko
szeptały Twe oczy

i uniosłem na sekund dwie
ponad nasze zakochane ciała
by popatrzeć na
szczęśliwych ludzi

Przysypiam nad kartką
Rozdzierając się między jawą
A snem
Wybudzany tylko przez
Mocniejsze uderzenia serca
Gdy oczy wysilają się przed snem
By przywołać Twoją twarz

Wołam Cię całym sobą
Rankiem..
Gdy wiatr uderza o me policzki
Kiedy idę po bułki do piekarni

Wołam Cię całym sobą
I nocą, taka jak ta
Gdy już serce me zmęczone
I oddech coraz krótszy
Do łóżka się garnie

Wołam Cię ku sobie
I wiem, że krzyczeć nie muszę
Nie muszę nawet wołać Cię
By inni nie słyszeli

Przecież jesteś

Nie dalej niż oddech
I dotyk ust na policzku
A Twoja dłoń
Schowana w mojej
Zasypia cicho
Jak od dawna nie

21.11.15

Nie prosiłem Cię o nic
Bo nie chciałem już nikogo
Ani nic
Tylko sam, jak palec

A Ty podniosłeś mi dłoń
I wetknąłeś w drugą
Nie moją
Ani Twoją

Tylko jej.

Poczułem ciepło
W ten chłodny wieczór
Tak ukochane
Jak matka dotykająca
Pierwszy raz
Swoje dziecko

Trzymaj mi ją mocno
I nie puszczaj nawet gdy
Jestem gdzieś o setki mil
Bo czuję jak nigdy nie

Że to Ty.

25.10.15

Przysypiam nad kałamarzem
A pióro wypada mi z dłoni
Sen po całym dniu
Zagląda do skroni…

Ale piszę.
Bo mam dla kogo.

Lgnę do ust…
Jak płomień do świecy.

Opieram o Ciebie swój wzrok
W jesienny chłodny wieczór
By na chwile ukoić
Trudy minionego dnia

Wdycham zapach włosów
Odgarniając je z policzka
Gdy Ty przysypiasz
Na mym ramieniu

I uśmiecham się po cichu..
Jak od dawien dawna nie
Wypytując cicho Boga
Czemu tak późno zesłał mi Cie…

23.10.15

Przyszłaś.
Odgarniając z włosów
Promienie słońca
Wypełniając moje serce
Zapachem letniego siana

Usiadłaś obok serca
Chwytając je za dłoń
Wyciągnęłaś gitarę
Jak przy dobrym koledze
Zaczęłaś grać

A ja wpatrzony jak kość w srokę
Czy sroka w kość, Bóg jeden wie
Zacząłem słuchać Twojego głosu
I uśmiechałem się sam do siebie
Kołysząc się w rytm słów

Dotykaj dalej
I graj, graj, graj…
Przecież widzisz, że po cichu
Z dala od wszystkich ale blisko
Uśmiecham się.

Dawano mnie tu nie było
Może wszędzie mnie dawno
Nie było

Bez oddechu
Bez uśmiechu
Bez dni i nocy
Bez poranków i zimnej rosy
Zmierzchów pachnących stogiem siana

A wczoraj zatliłem się
By dziś zacząć płonąć
Bo powiał ciepły wiatr
Z Twoich słów

Zapatrując się w zachód słońca
Z głową opartą o autobusową szybę
Pytałem Boga „ile jeszcze”
Licząc ptaki na niebie
Niknące za horyzontem

A tu stanęłaś przede mną znikąd
Wetknęłaś rękę w moją bez zbędnych słów
Nawet nie musiałaś mówić „chodź”
A ja nie zapytałem dokąd
*Ale nigdy nie wątp…

*Shakespeare