Twórczość, zlo282

Dla Anioła, którym jesteś Ty!
Dziś Anioł we śnie do mnie szedł,
Widziałem jego skrzydeł srebrny blask!
Był tak przecudny, miły jego szept,..

Dla mojej przyjaciółki Joli B..

Wiem..nadejdzie ten czas przyjdzie ta noc..
Ten dzień..gdy opuszczę cię..
zmieniony w anioła z morskimi oczami..
popłyne do domu do góry..
fioletowymi skrzydłami rozgarniając brudne chmury..

Dedykuje mojej Gabi...

Mali ludzie A tacy wielcy..
Nieskalane muszelki..
Kamyczki..i Kabzelki..
Najczystsze strumyczki
a Potem brudne rzeki..
Krew zarażonej herki..
Kamyczki..i Kabzelki..
Słodziutkie uśmieszki
Czekające na metamorfozę..
Elżbietki wchodzące w Elę..
Kamyki..i Kabzele.

Kocham cię tak bardzo, że nie zliczę sposobów
Umarłem dla ciebie, a ludzie mówią tylko:
"On nie jest w twoim typie"
Nigdy nie mają dość deptania po mnie
I nigdy nie będą wiedzieć, kiedy się zjawię
I co znajdę
Nie pozwól im wyprać sobie mózgu
Czy nie wiesz...

Ze, wkrótce będziesz kobietą
weź mnie za rękę
Wkrótce będzie ci potrzebny mężczyzna

chowam się w twoich piersiach ukrywam się w nich..
cieplutko sympatycznie i miło mi tam jest..
żadne zło żadne dobro mnie tam nie sięga..
pomiędzy jedna a drugą uwiłem swój schron..
po dolinę dekoltu rozpostarłem swe zasieki..
i ominowałem się twoimi słowami..
przeczekam w niej wszystkie tornada i słońca..
wszystkie wziąć nie wziąć..
lubić nie lubić i być albo nie być..
i w końcu przytulony do piersi,do bicia twego serca..
cichutko zasnę i zabierając je ze sobą odejdę za niebieskość..

delikatność twego umysłu jest taka krucha i piękna,,
boję się ją dotknąć z resztą po co...?
przecież ma trwać ma płynąć..
i chłonąć...alfo i omego mów do niej jeszcze..
mów do niej ciągle..
mów do niej wiecznie..
daj jej połknąć to wszystko..
niech śpi spokojnie..
i bawi się w snach..
w chowanego z myszką miki i z reksiem...
daj jej jeszcze ten balkon..
gdzie by mogła tak bez strachu zasnąć sama
i nie martwić się że kiedyś
ciemną nocą nadwyręży sobie rękę od fantazji..

głowę w suszarni do czerwonego sznura klamerkami z tęczy za włosy przypnę..
niechaj ścieka moja głupota równymi strużkami prościutko w mądrość twoją..

ta rzeczywistość mnie zabija być może źle wybrałem..
jak smakuje mleczna droga?
jestem pewny że wanilią..
bo czymże innym?
słodką herbatą?
kanapką z pomidorem?
nierzeczywistość pilnuje mnie podpiera abym nie upadł..
często z nią rozmawiam..
chwalę jej dostojność śmiejemy się..
podziwiam jej waleczność
kiedy bój toczy z rzeczywistością..
karmi mnie i dzięki niej jeszcze idę..
być może źle wybrałem..
no bo jak smakujemleczna droga?
jestem pewny że wolnością..

dla wszystkich tych chwil ze śmierci się budzę..
dla wszystkich tych chwil życiem żyję..
dla wszystkich tych chwil codziennie umieram..