Zeszyt Zbiór rozmaitości, Rzeczywistość

On jest dobry dlatego mu smutno...

(Radek lat 5, słowa podczas zabawy autkami)

Jesteś jak oddech ziemi

zroszonej rannym deszczem.

Jesteś słońca promieniem,

który świeci mi jeszcze.

Jesteś jak słowik, który co

wieczór przylatuje.

Jesteś... i za to Ci dziękuję.

Przechodzę ulicą dość szybko, z głową zwieszona ku ziemi i dłońmi, które niecierpliwie zaciskam na paskach torebki. Mimo, że twarz mam przysłoniętą włosami, zauważam, że nie jestem jedyną osobą, która to robi. Przedzieram się ze zmęczeniem wzdłuż ulicy Lipowej. Rzędem stoją tu sklepy, puby i banki, dużo banków, z których ludzie wychodzą przegrani i zmartwieni, uszczupleni nie tylko z wolności. Chodniki są popękane, ale tłoczne. Mało, kto zwraca uwagę na drugą osobę. Wszyscy są osobno. Nie daleko, tuż za rogiem pracują ludzie. Niektórzy stoją, inni leżą plackiem lub klękają poddańczo na chodniku. Jest zima, surowa i przykra, ale oni pracują, tu lub na schodach potężnie budowanych kościołów ze złotymi wnętrzami oraz wysoką, pnącą się do nieba wieżą, w której tkwi [...]

Stworzeni Jesteśmy przez Nieśmiertelnego do wieczności...
Zatrzymajmy się na chwilę i pomyślmy - po co my żyjemy...

I tak zwyciężyłeś!

Nie żałuj, że Ci się nie udało. Ciesz się, że próbowałeś.

Czasem, w beznadziejnej sytuacji, nawet krawężnik chodnika zdaje się być przeszkodą nie do pokonania.

Nadaję ci imię,
każdego dnia inne.

Niekiedy jest smutne,
czasami szalone,
najczęściej pogodne.

Zmienia się,
jak zależność
od kilku mgnień wiosny
w progu jesieni.

Czekaj,
tylko spojrzę
i odpukam w zielone.