Zeszyt Ukryte piękno, OnlySmile55

coraz mniej pamiętam
lecz nadal czuję

że niegdyś słońca zachody
nie były tak smutne

jak dziś

gdy chłód serce mi studzi
nadzieją daremną

bo filar ludzkich pleców
skrzydeł nie dźwignie

i nie podeprą ich kolumny ramion

tylko cień
z ziemi nie podniesiony w niebo

zrośnięty jest ze mną

to nie łza mi błyska
lecz duszę pełną mam gwiazd
i oczy

insp.giulietka

gdy ci się przypomnę
nie szukaj rozłąki

nie odpędzaj serca niewoli

bo ta tęsknota
choć tak okrutna
i sieroca

mnie tak samo boli

zachowaj listy
w dygocących niosąc je dłoniach

niech szeleszczą wiernie

że to na pamiątkę po mnie
róże zakwitły w twoim ogrodzie

i ciernie

od przebudzenia
ocieramy nasze słowa
o wierzchołki marzeń

pocałunki szkliste
składamy bladym świtem

kiedy odejdzie miłość
będziemy gotowi
na wspólny sen

to był ten czas
kiedy rosła mi w dłoniach
brzmiała nutą trzmiela
łaskotała kłosem
w zapach ubranym

i zieleniła się frywolnie
od ramienia do ramienia
szczęśliwa
że się nam zdarzyła
raz jeden
wyjątkowa
na życiowych zakrętach

jeszcze ciągle ją tulę
rozdygotane serce
głaszczę …

nie chcę
być ci ciężarem,

zwłaszcza,

że od wczoraj
ważę mniej

o łzy

w tę noc magiczną zbudził się
ziewnął
spojrzał na pustą miskę
i powiedział do nich ludzkim głosem

nikt nie zrozumiał