Zeszyt Szczęście, GeLukkig

Przyszedł desperat do mędrca i tak doń rzecze:
Pragnę Szczęścia. Co robić? Doradź mi człowiecze!
Odpowiedział siwiec, z brodą jak biała wełna:
Mentalność ludzka paradoksów pełna!
Przecież jego jest bez liku,
A Ty ciągle doszukujesz się haczyków ...
Przyjmij Szczęście w ramiona otwarte,
Pozytywne myślenie niech obejmie wartę.
Więc jeżeli masz na nie chrapkę
Bierz je w całości i proś o dokładkę!
Nie analizuj, nie daj się podejrzliwości,
Bo Twoje Szczęście pożre w całości.

Obowiązek bycia szczęśliwym, obowiązek wobec siebie samego i wobec innych - tak, tak, wobec innych, bo nie wolno bliźnich zatruwać swoim zgorzknieniem i smutkiem - to jest sprawa najczęściej ponad siły pojedynczego człowieka! Do tego zdolni są tylko ludzie wyjątkowi. Niewielu ich jest, ale jak już są, to promieniują i świecą pięknym blaskiem, jak gwiazdy pierwszej wielkości.

Szczęście nie jest nieosiągalne, jest tak namacalne, że można je zamknąć w dłoniach. Sęk w tym, że tylko jedna dłoń będzie należeć do Ciebie.