Zeszyt Pamiętnik , Castillo

I choćby cały świat był przeciwko Tobie, ja zawsze będę tą osobą która nigdy Cię nie opuści.

06.10.10 r.

Przestałeś już odwiedzać moje sny, przestałam też bezustannie myśleć o Tobie. Nie zadręczam się też, że telefon nie dzwoni już, jak co dzień, chociaż czasami bezsensu zaglądam, czy nie napisałeś. Nie pamiętam już Twoich dłoni, takich umięśnionych, z długimi palcami, z czarnym pierścionkiem, którego potem zgubiłeś na siłowni. Nie pamiętam też słów, którymi mnie raniłeś, rozśmieszałeś, karciłeś. Nie pamiętam, o czym rozmawialiśmy przez pół dnia albo cały film w kinie; tematy rozmów wyparowały z mojej głowy. Kolor oczu dawno temu już mi zbladł, zapomniałam, że są błyszczące, brązowe, obramowane tak długimi rzęsami. Nie pamiętam Twojego zapachu skóry, który zawsze pachniał spokojem i ciepłem. Zapomniałam też barwy Twojego głosu, widoku szelmowskiego uśmiechu i pewności siebie w Twoich ruchach.

Wybacz, [...]

Odchodzisz. Nie zatrzymuje Cię, bo wiem, że wrócisz.
Muszę tylko poczekać, aż zorientujesz się, że część Ciebie została ze mną ..

Tak zwyczajnie, normalnie jak zawsze napisałabym pewnie o tym jak bardzo mnie ranisz. O tym że to Ty wszystko zniszczyłeś jednak z biegiem czasu wiem że była to też moja wina.
A teraz gdy wszystko sobie układam na nowo to na własne życzenie znowu z uporem się w to pcham. Miałam zapomnieć, znienawidzić a jednak nadal Cie kocham. I ciągnie mnie do Ciebie jak ćmę do ognia. Choć ten ogień mnie spala. Wypala od środka ja dalej kocham się Tobą parzyć. Kocham ten ból. To sprawia że czuję że żyje. Taka miłość do krwi. Jakbym była uzależniona. I chociaż nasze rozmowy są jak dawniej pełne złośliwości, upartości to ból w nas dalej płonie. I kiedyś chciałabym poznać odpowiedz na nurtujące mnie pytanie: Dlaczego kiedy spotykasz tą jedyną osobę którą pokochasz nawet ponad życie to nie możesz z nią być dla własnego dobra. Bo ta miłość mnie niszczy. Sprawia że ból staje się przyjemny... i że możesz wszystko zrobić wbrew sobie. Wszystko byle być obok tej osoby. Patrzeć jak zasypia, budzi się. To cały sens mojego życia. a mimo to że odnalazłam ten sens tą miłość to nie mogę się nią chwalić, wielbić i pielęgnować. Bo dla własnego dobra muszę trzymać się od Ciebie z daleka... gdyby chociaż nie ta namiętność... ta tęsknota. Dałabym rade. Czuję się taka pusta. Bo kocham człowieka który nie zasługuje na tą miłość bo jest strasznym egoistą i draniem. Tak bardzo boli mnie serce.