Zeszyt Notebook, TheAkuska90

Tyle ze mną byłeś… tyle przeżyłeś… tyle wybaczyłeś. Lecz nie rozumiem dlaczego, dawałeś mi silę by żyć choć sam nie miałeś zbyt dużo czasu. Zawsze zwariowany i rozbiegany… to właśnie taki jesteś w moich oczach… mym sercu. Wytłumacz mi proszę dlaczego! Dlaczego mnie pokochałeś i sprawiłeś, że stałeś się częścią mego życia… częścią, która była najwspanialszą częścią życia jakiego nikt nie zdołał nieraz przeżyć przez całe życie. Dlaczego, byłeś szczery ze mną na każdym kroku skoro i tak nie dotrzymałeś jednej obietnicy!… Miałeś doprowadzić mnie do łez, miałeś spędzić ze mną resztę mego życia, miałeś iść ze mną na bal, na którym byśmy tańczyli tak, jak by to by był nasz ostatni raz… miałeś racje… to był nasz ostatni raz. [...]

Jest bardzo przystojny...ma taki lekki zarost na twarzy, który dodaje jemu stylu, a bródka? Ciemna karnacja, czarne jak węgiel włosy zdradzają, ze nie pochodzi z stad jak większość tubylców. A jego kojące spojrzenie sprawia, ze rozmowa z nim staje się bardziej tajemnicza. W jego dużych, brązowych oczach, w których nie da się ukryć nic, widać kiedy zapada w smutek, kiedy spotyka go coś dobrego, kiedy jego serce pragnie zagłuszyć cisze niemym zachwytem bądź krzykiem z bólu, które zadać może tylko najbliższa osoba. A jak zaczyna żartować, to w jego oczach zaczynają swieciec iskierki, jak rozpalone ognisko na środku plaży o północy. Odkąd go poznałam próbowałam znienawidzić, lecz im bardziej się starałam, to on był coraz bliżej, a podczas pracy powodował [...]